ဖိုဓါတ္မဓါတ္ယွဥ္စပ္ထိေတြ႕မႈ

အာ႐ုံခံစားမႈပိုင္းဆိုင္ရာ ျပႆနာတစ္ခုက ဖိုဓါတ္မဓါတ္ယွဥ္စပ္ထိေတြ႕မႈလို႔ေခၚတဲ့ ကာမဂုဏ္ဆႏၵကိုအလိုလုိက္မႈ(indulgence in sexual desire)ပဲေပါ့။ ကာမဂုဏ္ဖြား၊ ကာမဘံုသားသတၱ၀ါေတြရဲ႕အေျခခံအသိမွာ အိပ္(အိပ္ဖို႔သိတယ္) စား(စားဖို႔သိတယ္) ကာမ(ကာမဂုဏ္ခံစားဖို႔သိတယ္)ဆိုတဲ့သေဘာက သဘာ၀အေနနဲ႔ကိုပါေနၿပီးသားပါ။

ကၽြႏု္ပ္တို႔ ၃၁ဘံု႐ႈ႕ေထာင့္ကေနအဆိုပါ ဖိုဓါတ္မဓါတ္ထိေတြ႕ခံစားမႈသေဘာကိုသံုးသပ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ျဗဟၼာ့ဘံု(၂၀)မွာေတာ့ သူေတာ္စင္ႀကီးေတြပဲေနတာဆိုေတာ့ အဆိုပါအေျခခံအသိေတာ့မရွိဘူးေပါ့။ ဖိုဓါတ္မဓါတ္ကိုခြဲျခားေပးတဲ့ အသြင္သဏၭာန္ေတာင္မရွိဘူးလို႔ဆိုပါတယ္။ သင္ကေမးပါလိမ့္မယ္။ ျဗဟၼာ့ျပည္မွာပုထုဇဥ္ေတြရွိတယ္မလား။ ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္မွာ အေျခခံဒီအသိစိတ္မပါဘူးလားေပါ့။

ဗုဒၶအဘိဓမၼာ႐ႈ႕ေထာင့္ကၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အနာဂါမ္(Non-Returner)နဲ႔ရဟႏၱာ(Arahant)တို႔ကလြဲရင္ က်န္တဲ့ပုထုဇဥ္(Ordinary Person)ေသာတာပန္(Stream-Enterer)နဲ႔သကဒါဂါမ္(Once-Returner)တို႔မွာေတာ့ ဒီလိုခံစားလိုမႈသေဘာကေတာ့ ရွိေနၿပီးသားပါ။ နည္းတာမ်ားတာ ထိန္းခ်ဳပ္တာနဲ႔ မထိန္းခ်ဳပ္တာပဲကြာတာပါ။

သံုးဆယ့္တစ္ဘံုကိုေလ့လာၾကည့္လိုက္ရင္ ငရဲတိရစၧာန္၊ ၿပိတၱာနဲ႔အသူရကာယ္လို႔ေခၚတဲ့ အပါယ္ေလးဘံုမွာ ပုထုဇဥ္ေတြပဲရွိပါတယ္။ လူ႔ဘံုနဲ႔နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္မွာေတာ့ ပုထုဇဥ္ေတြေကာ အရိယာေတြေရာ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါအၾကမ္းဖ်င္းတင္ျပတာပါ။

တစ္ခုမွတ္ထားရမွာက ျဗဟၼာ့ျပည္မွာရွိတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြနဲ႔ကၽြႏု္ပ္တို႔လူ႔ျပည္နတ္ျပည္နဲ႔ အပါယ္ေလးဘံုမွာရွိတဲ့ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕စိတ္ပါ၀ါ(စိတ္စြမ္းအား)ခ်င္း မတူၾကပါဘူး။

ျဗဟၼာ့ျပည္မွာရွိတဲ့ပုထုဇဥ္က အနာဂါမ္နဲ႔ရဟႏၱာလိုအဲဒီစိတ္ကိုအျမစ္ျပတ္မရွင္းထုတ္ႏုိင္ေသးေပမယ့္လို႔ သူတို႔ျဗဟၼာ့ျပည္မေရာက္ခင္မွာ အားထုတ္ရရွိခဲ့တဲ့ စ်ာန္အရွိန္စ်ာန္ပါ၀ါေၾကာင့္ အဲဒီစိတ္ေတြဟာ ရွိမွန္းမသိႏုိင္ေအာင္ကို ၿငိမ္သက္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ စ်ာန္ဆိုတာဟာလည္း စိတ္စြမ္းအားတစ္ခုပါ။ စိတ္ဟာအၾကမ္းဖ်င္းအေနနဲ႔ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျဖဴစင္တဲ့စိတ္စြမ္းအား(ကုသုိလ္)နဲ႔ညစ္ႏြမ္းတဲ့စိတ္စြမ္းအား(အကုသုိလ္)ဆိုၿပီး ပံုစံႏွစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။

``ဆရာႀကီးဟာမင္းပဲ´´ဆိုသလို ႏွစ္ခုစလံုးဟာလည္း ဆရာႀကီးေတြပါပဲ။ ေရမ်ားေရႏုိင္ မီးမ်ားမီးႏိုင္ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ အကုသိုလ္ဆိုတဲ့ညစ္ႏြမ္းတဲ့စိတ္က ႏုိင္ေလ့ရွိပါတယ္။

သင့္ကုိယ္သင္ သုေတသန(reserch)လုပ္ၾကည့္လိုက္ေလ။ ကုသုိလ္(ျဖဴစင္တာေကာင္းတာ)နဲ႔ အကုသုိလ္(ညစ္ႏြမ္းတာ မေကာင္းတာ)မွာ ဘယ္ဟာကိုလုပ္ရတာ ပိုလြယ္မလဲ။ အကုသုိလ္ကအႏုိင္မ်ားတယ္ဆိုေပမယ့္ တကယ္ကုသုိလ္အားေကာင္းသြားၿပီဆိုရင္ အကုသုိလ္စိတ္ဟာ လံုး၀ၿငိမ္က်သြားရပါတယ္။ လံုး၀လံုး၀ကုသုိလ္က အားရွိသြားၿပီဆိုရင္ အကုသုိလ္စိတ္ဟာ လံုး၀စိတ္သႏၱာန္ကေနဖယ္ရွားခံလိုက္ရေလ့ရွိပါတယ္။

ျဗဟၼာႀကီးေတြဆိုတာလည္း ျဗဟၼာ့ျပည္မေရာက္ခင္မွာ သူတို႔ရဲ႕စိတ္မွာကုသုိလ္ေတြအျဖစ္မ်ားေအာင္က်င့္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဘာ၀နာပြားခဲ့ၾကတာကို ဆိုလိုတာပါ။ အဓိကကေတာ့ သမထဘာ၀နာေပါ့။ သူတို႔ရဲ႕ဘာ၀နာေၾကာင့္ စ်ာန္ေတြရၿပီး ေကာင္းတ့ဲစိတ္အုပ္စုက လံုး၀အားေကာင္းသြားပါတယ္။ ဒီေတာ့မေကာင္းတဲ့အကုသုိလ္စိတ္က ရွိမွန္းမသိေအာင္ကိုပဲ ၿငိမ္သက္သြားရေတာ့တာေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္သူတို႔ဟာ ျဗဟၼာ့ျပည္မေရာက္ခင္ကတည္းကေန သူတို႔ရဲ႕စိတ္ဟာ ျဖဴစင္သလိုျဖစ္ေနၾကပါတယ္။

တစ္ခုေတာ့ရွိတာေပါ့ေလ။ ျဗဟၼာ့ျပည္မွာရွိတဲ့ ပုထုဇဥ္ျဗဟၼာႀကီးေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕စ်ာန္သက္တမ္းကုန္လို႔လူ႔ျပည္နတ္ျပည္မွာ ျပန္ၿပီးေမြးဖြားၾကၿပီဆိုရင္ေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္းျပန္ျဖစ္သြားၾကၿပီး ထံုးစံအတုိင္းကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္လိုက္ အကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္လိုက္ေပ့ါ။ သာမန္လူေတြနတ္ေတြထက္စာရင္ေတာ့ ျဗဟၼာ့ျပည္ကလာခဲ့တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ၾကမ္းတမ္းတဲ့အကုသိုလ္စိတ္ေတာ့ အျဖစ္နည္းတာေပါ့။

ျဗဟၼာ့ျပည္မွာ ပုထုဇဥ္ေတြေတာင္အဲဒီကာမဂုဏ္အာ႐ုံေတြကို မခံစားၾကေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ေသာတာပန္နဲ႔သကဒါဂါမ္အတြက္ေတာ့ ေျပာစရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့။ ပုထုဇဥ္ျဗဟၼာေတြကေတာ့ စ်ာန္အရွိန္ကုန္သြားတဲ့အခါမွာ ေအာက္ကိုျပန္ဆင္းၾကေပမယ့္လို႔ ျဗဟၼာ့ျပည္မွာရွိတဲ့ ဘယ္အရိယာမွလူ႔ျပည္နတ္ျပည္ကိုျပန္ဆင္းၿပီး မေမြးဖြားေတာ့ပါဘူး။ ေရွ႕ကိုပဲသူတို႔ကတက္ပါေတာ့တယ္။

လိုရင္းကေတာ့ ၃၁ဘံုမွာ ဖိုဓါတ္မဓါတ္အလိုလုိက္မႈသေဘာဟာ ျဗဟၼာ့ျပည္မွာမရွိဘူးလို႔ မွတ္သားထားေစခ်င္ပါတယ္။ နတ္ျပည္ ၆ထပ္နဲ႔လူု႔ဘံုဆိုတဲ့ ကာမသုဂတိ ၇ဘံုမွာေတာ့ အနာဂါမ္နဲ႔ရဟႏၱာပုဂၢဳိလ္ေတြကလြဲရင္ က်န္တဲ့ပုထုဇဥ္ ေသာတာပန္ သကဒါဂါမ္တို႔ကေတာ့ အဲဒါကိုအလိုလုိက္မႈရွိပါေသးတယ္။

သကဒါဂါမ္ကိုထည့္သာတြက္ေနရတာပါ။ သူတို႔မွာရွိေနတဲ့ ေလာဘေဒါသတို႔က အရမ္းသိမ္ေမြ႕ေနၿပီျဖစ္လို႔ အဲဒီသေဘာမ်ဳိးက မရွိႏုိင္ေတာ့ဘူးလို႔ေတာင္ တစ္ခ်ဳိ႕ပညာရွင္ေတြက ဆံုးျဖတ္ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ရွိေတာ့ရွိႏုိင္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီဆႏၵမ်ဳိးျဖစ္ဖို႔က အလြန္ခဲယဥ္းသြားၿပီလို႔လည္း တခ်ဳိ႕ကသံုးသပ္ၾကပါတယ္။

ေသာတာပန္ကေတာ့ ၀ိသာခါေက်ာင္းအမႀကီးဟာ အေကာင္းဆံုးဥပမာပါပဲ။ အိမ္ေထာင္သားေမြးကိုေတာ့ မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္ေသးဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ေသာတာပန္တစ္ေယာက္က ၅ပါးသီလကိုခ်ဳိးေဖာက္က်ဴးလြန္လိုစိတ္က သဘာ၀အေနနဲ႔ကို မရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ သာမန္ပုထုဇဥ္သားေတြလိုေတာ့ ႐ႈပ္ေထြးမႈေတာ့ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့။

ငရဲ တိရစၧာန္ ျပိတၱာ အသူရကာယ္လို႔ေခၚတဲ့ အပါယ္ေလးဘံုမွာေတာ့ ပုထုဇဥ္ေတြပဲ ေနၾကတာဆိုေတာ့ ဖိုဓါတ္မဓါတ္သေဘာကို အလိုလိုက္မႈကေတာ့ ရွိေနၾကေသးတာေပါ့။ အတိအက်ေျပာမယ္ဆိုရင္ တိရစၧာန္၊ ၿပိတၱာနဲ႔အသူရကာယ္သံုးဘံုေပါ့။ ငရဲမွာရွိတဲ့ငရဲသားေတြဟာ ဒီစိတ္မ်ဳိးေတြရွိေနၾကေပမယ့္ အဆက္မျပတ္ဆင္းရဲဒုကၡခံစားေနၾကရတာဆိုေတာ့ လက္ေတြ႕ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးေပါ့။

ဒါေၾကာင့္ ၃၁ဘံုကိုျပန္ခ်ဳံ႕ၿပီးေျပာလုိက္မယ္ဆိုရင္ ျဗဟၼာ့ဘံုနဲ႔ငရဲကလြဲရင္ က်န္တဲ့ဘံုေတြမွာရွိၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္၊ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္ေတြဟာ အဲဒီဖိုဓါတ္မဓါတ္သေဘာကို အလိုလိုက္မႈကေတာ့ ရွိေနၾကတယ္ဆိုတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္းသင္ ၃၁ဘံုကို လုိက္ၾကည့္လုိက္ေလ။ ျဗဟၼာ့ျပည္နဲ႔ငရဲကလြဲရင္ က်န္တဲ့ဘံုေတြမွာ အမ်ားစုဟာ အတြဲေလးေတြနဲ႔ကဲေနၾကတာေပါ့။

အဆိုပါအမ်ားစုမေရွာင္ႏုိင္တဲ့အာ႐ုံေတြရဲ႕ ႐ုိက္ခ်က္ျပင္းျပင္းေတြကို ေတာင့္ထားေရွာင္ရွားၿပီး သူေတာ္စင္ေတြရဲ႕ျမင့္ျမတ္တဲ့အလုပ္ေတြ ျမင့္ျမတ္တဲ့က်င့္စဥ္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႕က်င့္သံုးေနတဲ့ ရဟန္း၊ ဆရာေလး၊ ရေသ့ေယာဂီေတြကို ကာမသံုးေဆာင္ကာမအာ႐ုံေတြထဲက လူေတြက ငါတို႔မေရွာင္ႏုိင္တာေတြကို သူတို႔ေရွာင္ႏုိင္ပါလားဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ေလးေလးစားစားဆက္ဆံဂါရ၀ျပဳပူေဇာ္ၾကတာပါလားဆိုတာ ကၽြႏ္ုပ္စဥ္းစားေနမိပါတယ္။ ပူလဲပူေဇာ္ထုိက္ပါတယ္။

အရိယာမျဖစ္ေသးတဲ့သာမန္လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔အာ႐ုံေတြရဲ႕ဆြဲေခၚေနမႈကို ခပ္တည္တည္နဲ႔ေတာင့္ထားေရွာင္ရွားႏုိင္တာဟာ ေပါ့ေသးေသးအစြမ္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအဆင့္ေလာက္ေရာက္ဖုိ႔ကိုပဲ ဘ၀ေတြအမ်ားႀကီးမွာ ပါရမီေတြျဖည့္က်င့္ခဲ့ၾကရပါတယ္။

နိကၡမပါရမီ၊ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံေတြမွထြက္ေျမာက္ျခင္းဆိုတာကို နည္းနည္းစီဘ၀မ်ားစြာ ဆည္းပူးျဖည့္ဆည္းခဲ့ၾကလို႔ ဒီလိုအာ႐ုံေတြကေန ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီးေရွာင္ႏုိင္တဲ့အဆင့္ကိုေရာက္လာခဲ့ႏုိင္တာပါ။

ရဟန္း၊ဆရာေလး၊ရေသ့ေယာဂီသူေတာ္၀င္ေတြအေနနဲ႔လည္း မိမိတို႔ရဲ႕ဘ၀ကို တန္ဖိုးထားသင့္ပါတယ္။ အထူးအားျဖင့္ေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕သာသနာ့၀န္ထမ္း ရွင္ရဟန္း ဆရာေလးေတြအေနနဲ႔ ဖိုဓါတ္မဓါတ္ထိေတြ႕မႈသေဘာကို အလိုလိုက္မႈကို ထိန္းႏုိင္႐ုံေလးနဲ႔ေက်နပ္မေနၾကဘဲ အာ႐ုံေတြကိုလုိက္စားျခင္းကိုလည္း နည္းႏုိင္သေလာက္နည္းေအာင္ ေလ်ာ့ခ်သင့္ပါတယ္။

လူသားေတြရဲ႕ပူေဇာ္အ႐ုိအေသေပးမႈကိုခံေနၿပီး အာ႐ုံခံစားမႈေတြကို လူသားေတြထက္ေတာင္ ပိုမိုခံစားေနၾကမယ္ဆိုရင္ မိမိရဲ႕ဘ၀အဆင့္အတန္းကို မိမိကပဲႏွိမ့္ခ်ေပးသလိုျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ မိမိရဲ႕ဘ၀အေနအထားဟာ ဘယ္လိုလဲ မိမိဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာကိုသိၿပီး ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ေနရင္ သူ႔ဖာသာသူျပည့္စံုလာပါလိမ့္မယ္။

ေကာင္းဆုေ၀ဆရာေတာ္
စစ္မွန္တဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈ(သို႔)ခ်မ္းသာဆိုတာ(၁)စာအုပ္မွ ထုတ္ႏႈတ္ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။
#ဓမၼပန္းခင္း