တစ္ရံေရာအခါ ေ၀သာလီၿမိဳ႕ေန ၀ဇၨီတိုင္းသားရဟန္းမ်ားစြာတို႔သည္ သိကၡာမခ်။ အားနည္းမူကိုထင္စြာမျပဳမူ၍ ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သိကၡာပုဒ္ေတာ္ကို ပညတ္ေတာ္မူၿပီးျဖစ္၏။ ငါတို႔သည္ပါရာဇိကက်ကုန္ေလသေလာဟု ထိုရဟန္းတို႔အား ေတြးေတာမူ`သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္ကုန္၏ ။ပ။ ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ ပါရာဇိကက်ကုန္ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၂)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ဤသို႔ျပဳလွ်င္ငါ့အား အာပတ္သင့္မည္မဟုတ္ဟု (ႀကံစည္၍) လူ႔အသြင္ျဖင့္ေမထုန္အက်င့္ကို (ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သိကၡာပုဒ္ေတာ္ကို ပညတ္ၿပီးျဖစ္၏။ ငါသည္ပါရာဇိကက်ေလသေလာဟု ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၃)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ဤသို႔ျပဳလွ်င္ငါ့အား အာပတ္သင့္မည္မဟုတ္ဟု အ၀တ္မဆီး အခ်ည္းႏွီး`ကိုယ္တံုးလံုး´ျပဳ၍ ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၄)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ဤသို႔ျပဳလွ်င္ငါ့အား အာပတ္သင့္မည္မဟုတ္ဟု သမန္းျမက္သကၤန္းကို ၀တ္႐ုံ၍၊ ေလွ်ာ္ေတသကၤန္းကို ၀တ္႐ုံ၍၊ ပ်ဥ္ခ်ပ္သကၤန္းကို ၀တ္႐ုံ၍၊ ဆံပင္ျဖင့္ရက္ေသာ ကမၺလာသကၤန္းကို ၀တ္႐ုံ၍၊ သားျမီးျဖင့္ရက္ေသာ ကမၺလာကို၀တ္႐ုံ၍၊ ခင္ပုတ္ငွက္ေတာင္ျဖင့္ရက္ေသာ အ၀တ္ကို၀တ္႐ုံ၍၊ သစ္နက္ေရကို၀တ္႐ုံ၍ ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္) မွီ၀ဲ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၅-၁၁)
တစ္ရံေရာအခါဆြမ္းခံရဟန္းတစ္ပါးသည္ အင္းပ်ဥ္`ခံုရွည္´၌ အိပ္ေနေသာ သူငယ္မကိုျမင္၍ တပ္ႏွစ္သက္ေသာစိတ္ျဖစ္ေပၚလာရကား ေျခမကိုအဂၤါဇာတ္ထဲသို႔သြင္းေလရာ ထိုသူငယ္မသည္ေသေလ၏။ ထိုရဟန္းအား ေတြးေတာမူ`သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ပ ။ ရဟန္းပါရာဇိကအာပတ္မသင့္၊ သံဃာဒိသိသ္အာပတ္သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၁၂)
တစ္ရံေရာအခါ လုလင္ပ်ဳိတစ္ေယာက္သည္ ဥပၸလ၀ဏ္ေထရီမ၌ တပ္စြဲေသာစိတ္ ျဖစ္ေန၏။ ထိုလုလင္ပ်ဳိသည္ ဥပၸလ၀ဏ္ေထရီမဆြမ္းခံၾကြစဥ္ ေက်ာင္းငယ္သို႔၀င္၍ ပုန္းေအာင္းေန၏။ ဥပၸလ၀ဏ္ေထရီမသည္ ဆြမ္းစားၿပီးေနာက္ဆြမ္းစားဇရပ္မွထြက္ခဲ့၍ ေျခေဆးၿပီးလွ်င္ ေက်ာင္းငယ္သို႔၀င္၍ ကုတင္ေညာင္ေစာင္းငယ္၌ ထုိင္ေလ၏။ ထိုအခါလုလင္ပ်ဳိသည္ ဥပၸလ၀ဏ္ေထရီမကို ဖမ္းကိုင္၍ ဖ်က္ဆီးေလ၏။ ဥပၸလ၀ဏ္ေထရီမသည္ ရဟန္းမိန္းမတို႔အား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္ေလ၏။ ရဟန္းမိန္းမတို႔သည္ ရဟန္းေယာက္်ားတို႔အား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္ကုန္၏။ ရဟန္းေယာက္်ားတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္ထားကုန္၏။ ရဟန္းတို႔မသာယာေသာ ရဟန္းမိန္းမအား အာပတ္မသင့္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၁၃)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးအား ဣတၳိလိင္`မိန္းမအသြင္သဏၭာန္´ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္ထားကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ရဟန္းမိန္းမတို႔ႏွင့္ေပါင္းသင္းေနထိုင္ရန္ ထို(ေယာက္်ားလက္ထက္ယူေသာ) ဥပဇၥ်ာယ္ ထုိ(ေယာက္်ားလက္ထက္ခံအပ္ေသာ) ပဥၥင္းအျဖစ္ ထို(ေယာက္်ားလက္ထက္ေရတြက္အပ္ေသာ) ႏွစ္`၀ါ´တို႔ကိုသာလွ်င္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏။ ရဟန္းေယာက္်ားတို႔၏အၾကင္အာပတ္တို႔သည္ ရဟန္းမိန္းမတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္ကုန္၏။ ထုိအာပတ္တို႔ကို ရဟန္းမိန္းမတို႔၏အထံ၌ကုစားျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏။ ရဟန္းေယာက္်ားတို႔၏ အၾကင္အာပတ္တို႔သည္ ရဟန္းမိန္းမတို႔ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ကုန္၊ ထုိအာပတ္တို႔ျဖင့္ အာပတ္မသင့္ေပဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၁၄)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းမိန္းမတစ္ေယာက္အား ပုလႅိင္`ေယာက္်ားအသြင္သဏၭာန္´ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္ထားကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ရဟန္းေယာက္်ားတို႔ႏွင့္ေပါင္းသင္းေနထိုင္ရန္ ထို(မိန္းမလက္ထက္ယူေသာ) ဥပဇၥ်ာယ္ ထုိ(မိန္းမလက္ထက္ခံအပ္ေသာ) ပဥၥင္းအျဖစ္ ထို(မိန္းမလက္ထက္ေရတြက္အပ္ေသာ) ႏွစ္`၀ါ´တို႔ကိုသာလွ်င္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏။ ရဟန္းမိန္းမတို႔၏အၾကင္အာပတ္တို႔သည္ ရဟန္းေယာက္်ားတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္ကုန္၏။ ထုိအာပတ္တို႔ကို ရဟန္းေယာက္်ားတို႔၏အထံ၌ကုစားျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏။ ရဟန္းမိန္းမတို႔၏ အၾကင္အာပတ္တို႔သည္ ရဟန္းေယာက္်ားတို႔ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ကုန္၊ ထုိအာပတ္တို႔ျဖင့္ အာပတ္မသင့္ေပဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၁၅)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ဤသုိ႔ျပဳလွ်င္ငါ့အား အာပတ္သင့္မည္မဟုတ္ဟု(ႀကံစည္၍) အမိ၌ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲ၏။ပ။ သမီး၌ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲ၏။ပ။ အစ္မႏွမ၌ ေမထုန္အက်င့္ကို (ျပဳက်င့္) မီီွ၀ဲ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၁၆-၁၈)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ မယားေဟာင္း၌ ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၁၉)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ နူးညံ့ေသာေက်ာက္ကုန္းရွိ၏။ ေက်ာေပ်ာ့၏။ ထိုရဟန္းသည္မေပ်ာ္ပိုက္ျခင္းႏွိပ္စက္ရကား ပ်င္းရိသျဖင့္ မိမိ၏အဂၤါဇာတ္ကို ပါးစပ္ျဖင့္စုပ္ေလ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၂၀)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ရွည္ေသာအဂၤါဇာတ္ရွိ၏။ ထိုရဟန္းသည္မေပ်ာ္ပိုက္ျခင္းႏွိပ္စက္ရကား မိမိ၏အဂၤါဇာတ္ကို မိမိ၏၀စၥမဂ္သို႔ သြင္းေလ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၂၁)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ သူေသေကာင္ကိုျမင္ေလ၏။ ထိုသူေသေကာင္၌ အဂၤါဇာတ္အနီးတြင္အိုင္းအမာအနာရွိ၏။ ထိုရဟန္းသည္ ဤသို႔ျပဳလွ်င္ငါ့အားအာပတ္သင့္မည္မဟုတ္ဟု(သူေသ၏) အဂၤါဇာတ္၌ (မိမိ၏) အဂၤါဇာတ္ကိုသြင္းၿပီးလွ်င္ အိုင္းအမာအနာမွ ထုတ္၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၂၂)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ သူေသေကာင္ကိုျမင္ေလ၏။ ထိုသူေသေကာင္၌ အဂၤါဇာတ္အနီးတြင္အိုင္းအမာအနာရွိ၏။ ထိုရဟန္းသည္ ဤသို႔ျပဳလွ်င္ငါ့အားအာပတ္သင့္မည္မဟုတ္ဟု(သူေသ၏) အိုင္းအမာအနာ၌ (မိမိ၏) အဂၤါဇာတ္ကိုသြင္းၿပီးလွ်င္ အိုင္းအမာအနာမွ ထုတ္၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၂၃)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ တပ္ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ျဖစ္ေပၚလာရကား ပန္းခ်ီေဆးေရး႐ုပ္ နိမိတ္အဂၤါဇာတ္ကို(မိမိ)အဂၤါဇာတ္ျဖင့္ တို႔ေလ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း ပါရာဇိကအာပတ္မသင့္ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၂၄)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ တပ္ႏွစ္သက္ေသာစိတ္ျဖစ္ေပၚလာရကား သစ္သားယဥ္မင္း႐ုပ္၏ နိမိတ္အဂၤါဇာတ္ကို (မိမိ) အဂၤါဇာတ္ျဖင့္ တို႔ေလ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း ပါရာဇိကအာပတ္မသင့္ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၂၅)
တစ္ရံေရာအခါ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕မွရဟန္းျပဳေသာ သုႏၵရမည္ေသာရဟန္းသည္ ရထားလမ္းခရီးျဖင့္သြား၏။ မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ အရွင္ဘုရားေခတၱဆိုင္းငံ့ေတာ္မူပါ။ ရွိခိုးပါရေစဟုေလွ်ာက္ထားၿပီးလွ်င္ ထိုမိန္းမသည္ရွိခိုးလ်က္ သင္းပိုင္ကိုမ၍ ပါးစပ္ျဖင့္အဂၤါဇာတ္ကိုစုပ္ေလ၏။ ထိုရဟန္းအား ေတြးေတာမူ`သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ပ။ ရဟန္းသင္သည္ သာယာသေလာဟု(ေမးေတာ္မူရာ) ျမတ္စြာဘုရားတပည့္ေတာ္ မသာယာပါဟု (ေလွ်ာက္ထား၏) ရဟန္းမသာယာသူအား အာပတ္မသင့္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၂၆)
တစ္ရံေရာအခါ မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ ရဟန္းကိုျမင္၍ အသွ်င္ဘုရားၾကြလာေတာ္မူပါ။ ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲေတာ္မူပါဟု(ေလွ်ာက္ထား၏)။ ႏွမ မသင့္ေတာ္။ ဤကိစၥသည္မအပ္စပ္ဟု(ေျပာဆို၏)။ အသွ်င္ဘုရား ၾကြလာေတာ္မူပါ။ တပည့္ေတာ္မအားထုတ္ပါမည္။ အသွ်င္ဘုရားအားမထုတ္ပါလင့္။ ဤသို႔ျပဳလွ်င္အသွ်င္ဘုရားအား အာပတ္သင့္မည္မဟုတ္ပါဟု (ေလွ်ာက္ထား၏)။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုမိန္းမဆိုတိုင္းျပဳ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၂၇)
တစ္ရံေရာအခါ မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ ရဟန္းကိုျမင္၍ အသွ်င္ဘုရားၾကြလာေတာ္မူပါ။ ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲေတာ္မူပါဟု(ေလွ်ာက္ထား၏)။ ႏွမ မသင့္ေတာ္။ ဤကိစၥသည္မအပ္စပ္ဟု(ေျပာဆို၏)။ အသွ်င္ဘုရား ၾကြလာေတာ္မူပါ။ အသွ်င္ဘုရားအားထုတ္ေတာ္မူပါ။ တပည့္ေတာ္မအားမထုတ္ပဲေနပါမည္။ ဤသို႔ျပဳလွ်င္အသွ်င္ဘုရားအား အာပတ္သင့္မည္မဟုတ္ပါဟု (ေလွ်ာက္ထား၏)။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုမိန္းမဆိုတိုင္းျပဳ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၂၈)
တစ္ရံေရာအခါ မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ ရဟန္းကိုျမင္၍ အသွ်င္ဘုရားၾကြလာေတာ္မူပါ။ ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲေတာ္မူပါဟု(ေလွ်ာက္ထား၏)။ ႏွမမသင့္ေတာ္။ ဤကိစၥသည္မအပ္စပ္ဟု(ေျပာဆို၏)။ အသွ်င္ဘုရား ၾကြလာေတာ္မူပါ။ အတြင္း၌ေစ့ေဆာ္အားထုတ္၍ အျပင္၍သုက္ကိုလႊတ္ပါ။ပ။အျပင္၌ ေစ့ေဆာ္အားထုတ္၍ အတြင္း၌သုတ္ကိုလႊတ္ပါ။ ဤသို႔ျပဳလွ်င္အသွ်င္ဘုရားအား အာပတ္သင့္မည္မဟုတ္ပါဟု (ေလွ်ာက္ထား၏)။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုမိန္းမဆိုတိုင္းျပဳ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၂၉-၃၀)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ သင္းခ်ဳိင္းသို႔သြားရာ ေခြးမစားေသးေသာ သူေသေကာင္ကိုျမင္၍ ထိုသူေသေကာင္၌ ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲေလ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၃၁)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ သင္းခ်ဳိင္းသို႔သြားရာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေခြးမစားေသးေသာ သူေသေကာင္ကိုျမင္၍ ထိုသူေသေကာင္၌ ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲေလ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၃၂)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ သင္းခ်ဳိင္းသို႔သြားရာ မ်ားေသာအားျဖင့္ေခြးစားၿပီးေသာ သူေသေကာင္ကိုျမင္၍ ထိုသူေသေကာင္၌ ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲေလ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း ပါရာဇိကအာပတ္မသင့္ ထုလႅစဥ္းအာပတ္သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၃၃)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ သင္းခ်ဳိင္းသို႔သြားရာ ဦးေခါင္းျပန္ကိုျမင္၍ ဟင္းလင္းပြင့္ေသာပါးစပ္၌(နံပါးအေစာက္ကို) ထိေစလ်က္ အဂၤါဇာတ္ကိုသြင္း၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၃၄)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ သင္းခ်ဳိင္းသို႔သြားရာ ဦးေခါင္းျပန္ကိုျမင္၍ ဟင္းလင္းပြင့္ေသာပါးစပ္၌(နံပါးအေစာက္ကို) မထိေစမူ၍ အဂၤါဇာတ္ကိုသြင္း၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း ပါရာဇိကအာပတ္မသင့္၊ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၃၅)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ မိန္းမတစ္ေယာက္၌ တပ္ႏွစ္သက္ေသာစိတ္ျဖစ္ေန၏။ ထိုမိန္းမေသ၍ သင္းခ်ဳိင္း၌ စြန္႔ပစ္ထားရာအ႐ုိးတို႔သည္ ျပန္႔က်ဲ၍ေနကုန္၏။ ထိုရဟန္းသည္ သင္းခ်ဳိင္းသို႔သြား၍ အ႐ိုးတို႔ကိုစု႐ုံးၿပီးလွ်င္ နိမိတ္ေနရာ၌ အဂၤါဇာတ္ကိုက်ေစ၏။ သြင္း၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း ပါရာဇိကအာပတ္မသင့္၊ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၃၆)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ နဂါးမ၌ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲ၏။ပ။နတ္မိန္းမ၌ ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲ၏။ပ။ၿပိတၱာမ၌ ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္) မွီ၀ဲ၏။ ပ႑ဳပ္အား (၀စၥမဂ္ မုခမဂ္၌) ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၃၇-၄၀)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ကာယပသာဒ ပ်က္ေန၏။ ထိုရဟန္းသည္ ``ငါသည္ေကာင္းမေကာင္းကို မခံစားႏုိင္၊ င့ါအား အာပတ္သင့္မည္ မဟုတ္´´ဟု ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မီွ၀ဲေလ၏။ပ။ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ထားၾကကုန္၏။``ရဟန္းတို႔ ထို(မဂ္ဖိုလ္မွ)အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားသည္ ခံစားႏုိင္သည္ျဖစ္ေစ၊မခံစားႏုိင္သည္ျဖစ္ေစ ပါရာဇိကအာပတ္သင့္၏´´ဟု(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၄၁)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ မိန္းမ၌ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲအံ့ဟု တု႔ိကာမွ်၌ ႏွလံုးမသာျဖစ္၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း ပါရာဇိကအာပတ္မသင့္၊ သံဃာဒိသိသ္အာပတ္သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၄၂)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ဘဒၵိယၿမိဳ႕ မုေလး`ျမတ္ေလး´ေတာ၌ ေန႔သန္႔စင္ရာသို႔ကပ္လ်က္ ေလ်ာင္းစက္ေန၏။ ထိုရဟန္း၏အဂၤါႀကီးငယ္တို႔သည္ ေလေၾကာင့္ေတာင့္တင္းခုိင္မာကုန္၏။ မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ျမင္၍ အဂၤါဇာတ္ကိုစပ္ယွက္ၿပီးလွ်င္ အလိုရွိတိုင္း`သေဘာက်´ျပဳ၍ ထြက္ခြါသြားေလ၏။ ရဟန္းတို႔သည္ သုတ္အလိမ္းလိမ္းကပ္သည္ကိုျမင္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ရာဂေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ က်င္ႀကီးေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ က်င္ငယ္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေလေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ သုက္ပိုး´ဥစၥာလိဂၤပါဏ´ထိုးျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း ဤအေၾကာင္းငါးမ်ဳိးတို႔ေၾကာင့္ အဂၤါဇာတ္သည္ျပဳျခင္းငွါအသင့္ျဖစ္၏။ ေတာင့္တင္းခုိင္မာ၏။ ရဟန္းတို႔ ထို(မုေလးေတာ၌အိပ္ေပ်ာ္ေသာ)ရဟန္းအား ရာဂေၾကာင့္အဂၤါဇာတ္သည္ျပဳျခင္းငွါ အသင့္ျဖစ္ဖို႔ရန္ေတာင့္တင္းခုိင္မာရန္ အေၾကာင္းမရွိႏုိင္ေပ။ ရဟန္းတို႔ထိုရဟန္းသည္ ရဟႏၱာေပတည္း။ ထိုရဟန္းအား အာပတ္မသင့္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၄၃)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ သာ၀တၳိၿမိဳ႕အႏၶ၀န္ေတာ၌ ေန႔သန္႔စင္ရာသို႔ ကပ္လ်က္ေလ်ာင္းစက္ေန၏။ ႏြားေက်ာင္းသူမတစ္ေယာက္သည္ျမင္၍ အဂၤါဇာတ္ကို စပ္ယွက္၏။ ထိုရဟန္းသည္ သြင္းဆဲခဏ၌ သာယာ၏။ ၀င္ဆဲခဏ၌သာယာ၏။ တည္ဆဲခဏ၌သာယာ၏။ ထုတ္ဆဲခဏ၌ သာယာ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၄၄)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ သာ၀တၳိၿမိဳ႕အႏၶ၀န္ေတာ၌ ေန႔သန္႔စင္ရာသို႔ ကပ္လ်က္ေလ်ာင္းစက္ေန၏။ ဆိတ္ေက်ာင္းသူမတစ္ေယာက္သည္ျမင္၍ ။ပ။ ထင္းေခြသူမ တစ္ေယာက္သည္ျမင္၍။ပ။ ႏြားေခ်းေကာက္သူမတစ္ေယာက္သည္ ျမင္၍။ပ။ အဂၤါဇာတ္ကို စပ္ယွက္၏။ ထိုရဟန္းသည္ သြင္းဆဲခဏ၌ သာယာ၏။ ၀င္ဆဲခဏ၌သာယာ၏။ တည္ဆဲခဏ၌သာယာ၏။ ထုတ္ဆဲခဏ၌ သာယာ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၄၅-၄၇)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ေ၀သာလီၿမိဳ႕ မဟာ၀ုန္ေတာ၌ ေန႔သန္႔စင္ရာသို႔ကပ္လ်က္ ေလ်ာင္းစက္ေန၏။ မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ျမင္၍ အဂၤါဇာတ္ကို စပ္ယွက္ၿပီးလွ်င္ အလိုရွိတိုင္း`သေဘာက်´ျပဳ၍ အနီး၌ရယ္ေမာလ်က္ ရပ္ေန၏။ ထိုရဟန္းသည္ ႏုိး၍ ထိုမိန္းမအား ဤအမႈသည္ သင့္အမႈေလာဟု(ေမးေသာအခါ) မွန္ပါသည္ တပည့္ေတာ္မအမႈပါဟု(ေလွ်ာက္၏)။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ သာယာသေလာဟု(ေမးေတာ္မူရာ) ျမတ္စြာဘုရား တပည့္ေတာ္ မသိရပါဟု(ေလွ်ာက္ထား၏)။ ရဟန္း မသိသူအား အာပတ္မသင့္ဟု(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၄၈)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ေ၀သာလီၿမိဳ႕ မဟာ၀ုန္ေတာ၌ ေန႔သန္႔စင္ရာသို႔ကပ္လ်က္ သစ္ပင္ကိုမွီ၍ က်ိန္းစက္ေန၏။ မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ျမင္၍ အဂၤါဇာတ္ကို စပ္ယွက္ၿပီးလွ်င္ အလိုရွိတိုင္း`သေဘာက်´ျပဳ၍ အနီး၌ရယ္ေမာလ်က္ ရပ္ေန၏။ ထိုရဟန္းသည္ ႏုိး၍ ထိုမိန္းမအား ဤအမႈသည္ သင့္အမႈေလာဟု(ေမးေသာအခါ) မွန္ပါသည္ တပည့္ေတာ္မအမႈပါဟု(ေလွ်ာက္၏)။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ သာယာသေလာဟု(ေမးေတာ္မူရာ) ျမတ္စြာဘုရား တပည့္ေတာ္ မသိရပါဟု(ေလွ်ာက္ထား၏)။ ရဟန္း မသိသူအား အာပတ္မသင့္ဟု(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၄၉)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ေ၀သာလီၿမိဳ႕ မဟာ၀ုန္ေတာ၌ ေန႔သန္႔စင္ရာသို႔ကပ္လ်က္ သစ္ပင္ကိုမွီ၍ က်ိန္းစက္ေန၏။ မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ျမင္၍ အဂၤါဇာတ္ကို စပ္ယွက္ေလ၏။ ထိုရဟန္းသည္ ေျချဖင့္ကန္ၿပီးလဲေစ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း သင္သည္ သာယာသေလာဟု(ေမးေတာ္မူရာ) ျမတ္စြာဘုရား တပည့္ေတာ္ မသိရပါဟု(ေလွ်ာက္ထား၏)။ ရဟန္း မသိသူအား အာပတ္မသင့္ဟု(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၅၀)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ေ၀သာလီၿမိဳ႕ မဟာ၀ုန္ေတာျပာသာဒ္ေဆာင္ေပါက္ေသာ ေက်ာင္းႀကီး၌ ေန႔သန္႔စင္ရာသို႔ကပ္လ်က္ တံခါးကိုဖြင့္၍ ေလ်ာင္းစက္ေန၏။ ထိုရဟန္း၏အဂၤါႀကီးငယ္တို႔သည္ ေလေၾကာင့္ေတာင့္တင္းခုိင္မာကုန္၏။ ထိုအခါေက်ာင္းၾကည့္လာေသာ မိန္းမတို႔သည္ ပန္းနံ႔သာကိုယူေဆာင္လ်က္ အရံအတြင္းသို႔၀င္လာကုန္၏။ ထိုအခါထိုမိန္းမတို႔သည္ ထိုရဟန္းကိုျမင္၍အဂၤါဇာတ္ကိုစပ္ယွက္ၿပီးလွ်င္ အလိုရွိတိုင္း`သေဘာက်´ျပဳၾကၿပီး၍ `ဤရဟန္းကားေယာက္်ားျမတ္အာဇာနည္ေပတည္း´ဟု ေျပာၾကၿပီးေနာက္ ပန္းနံ႔သာကိုတင္၍ ထြက္သြားၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔သည္သုတ္အလိမ္းလိမ္းကပ္ေနသည္ကိုျမင္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ရာဂေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ က်င္ႀကီးေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ က်င္ငယ္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေလေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ သုတ္ပိုး`ဥစၥာလိဂၤပါဏ´ထိုးျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း ဤအေၾကာင္းငါးမ်ဳိးတို႔ေၾကာင့္ အဂၤါဇာတ္တို႔သည္ ျပဳျခင္းငွါအသင့္ျဖစ္၏။ `ေတာင့္တင္းခုိင္မာ၏´။ ရဟန္းတို႔ ထို(တံခါးဖြင့္၍က်ိမ္းစက္ေသာ) ရဟန္းအားရာဂေၾကာင့္ အဂၤါဇာတ္သည္ျပဳျခင္းငွါအသင့္ျဖစ္ဖို႔ရန္ `ေတာင့္တင္းခိုင္မာရန္´အေၾကာင္းမရွိႏုိင္ေပ။ ရဟန္းတို႔ ထိုရဟန္းသည္ ရဟႏၱာေပတည္း။ ထိုရဟန္းအား အာပတ္မသင့္၊ ရဟန္းတို႔ ေန႔အခါ
က်ိန္းစက္ေသာရဟန္းသည္ တံခါးကိုပိတ္၍ က်ိန္းစက္ျခင္းငွါခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏ဟု(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၅၁)
တစ္ရံေရာအခါ ဘာ႐ုကစၧကသေဘၤာဆိပ္ေနရဟန္းတစ္ပါးသည္ အိမ္မက္ထဲ၌ မယားေဟာင္းအား ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲ၍ ငါသည္ ရဟန္းမဟုတ္ေတာ့ၿပီ။ လူထြက္ေတာ့အံ့ဟု ဘာ႐ုကစၧကသေဘၤာဆိပ္သို႔သြားလတ္ေသာ္ လမ္းခရီးအၾကား၌ အသွ်င္ဥပါလိႏွင့္ေတြ႕၍ ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္ထား၏။ အသွ်င္ဥပါလိက ငါ့သွ်င္အိပ္မက္ျဖင့္အာပတ္မသင့္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၅၂)
တစ္ရံေရာအခါ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕၌ သုပဗၺာေခၚဥပါသိကာမ`သီတင္းသည္မ´သည္ အက်ဳိးမရွိရာ၌ၾကည္ညိဳတတ္၏။ ထိုဥပါသိကာမသည္ `ေမထုန္အက်င့္ကိုလွဴေသာမိန္းမသည္ ျမတ္ေသာအလွဴကိုေပးလွဴသည္မည္၏´ဟု အယူရွိေလ၏။ ထိုဥပါသိကာမ`သီတင္းသည္မ´သည္ ရဟန္းကိုျမင္၍ `အသွ်င္ဘုရားၾကြလာေတာ္မူပါ၊ ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲေတာ္မူပါ´ဟု (ေလွ်ာက္ထား၏)။
ႏွမ မသင့္ေတာ္၊ ဤကိစၥသည္ မအပ္စပ္ဟု(ေျပာဆို၏)။ အသွ်င္ဘုရား ၾကြလာေတာ္မူပါ။ ေပါင္ၾကား၌ေစ့ေဆာ္အားထုတ္ေတာ္မူပါ။ ဤသို႔ျပဳလွ်င္ အသွ်င္ဘုရားအား အာပတ္သင့္မည္မဟုတ္ပါ။ပ။ခ်က္၌။၀မ္းပ်ဥ္း၌။လက္ကတီးၾကား ခ်ဳိင္းၾကား၌။ပ။ လည္ပင္း၌၊ ႏွားေပါက္၌။ပ။ ဆံထံုးေခြ၌။ပ။ လက္ေခ်ာင္းၾကား၌ ေစ့ေဆာ္အားထုတ္ေတာ္မူပါ။ အသွ်င္ဘုရားၾကြလာေတာ္မူပါ။ လက္ျဖင့္လံု႔လျပဳ၍ သုတ္လႊတ္ေစပါမည္။ ဤသို႔ျပဳလွ်င္ အသွ်င္ဘုရားအား အာပတ္သင့္မည္မဟုတ္ပါဟု ေလွ်ာက္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုဥပါသိကာမဆိုတိုင္းျပဳ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း ပါရာဇိကအာပတ္မသင့္ သံဃာဒိသိသ္အာပတ္သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၅၃-၆၁)
တစ္ရံေရာအခါ သာ၀တၳိၿမိဳ႕၌ သဒၶါေခၚဥပါသိကာမ`သီတင္းသည္မ´သည္ အက်ဳိးမရွိရာ၌ၾကည္ညိဳတတ္၏။ ထိုဥပါသိကာမသည္ `ေမထုန္အက်င့္ကိုလွဴေသာမိန္းမသည္ ျမတ္ေသာအလွဴကိုေပးလွဴသည္မည္၏´ဟု အယူရွိေလ၏။ ထိုဥပါသိကာမ`သီတင္းသည္မ´သည္ ရဟန္းကိုျမင္၍ `အသွ်င္ဘုရားၾကြလာေတာ္မူပါ၊ ေမထုန္အက်င့္ကို(ျပဳက်င့္)မွီ၀ဲေတာ္မူပါ´ဟု (ေလွ်ာက္ထား၏)။
ႏွမ မသင့္ေတာ္၊ ဤကိစၥသည္ မအပ္စပ္ဟု(ေျပာဆို၏)။ အသွ်င္ဘုရား ၾကြလာေတာ္မူပါ။ ေပါင္ၾကား၌ေစ့ေဆာ္အားထုတ္ေတာ္မူပါ။ ဤသို႔ျပဳလွ်င္ အသွ်င္ဘုရားအား အာပတ္သင့္မည္မဟုတ္ပါဟုေလွ်ာက္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုဥပါသိကာမဆိုတိုင္းျပဳ၏။ ထုိရဟန္းအား ေတြးေတာမူ `သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏။ ပ။ ရဟန္း ပါရာဇိကအာပတ္မသင့္ သံဃာဒိသိသ္အာပတ္သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၆၂-၇၀)
တစ္ရံေရာအခါ ေ၀သာလီၿမိဳ႕၌ လိစၧ၀ီမင္းသားငယ္တုိ႔သည္ ရဟန္းကိုဖမ္း၍ ရဟန္းမိန္းမ၌ ေဖာက္လႊဲေဖာက္ျပန္`မေတာ္မေလ်ာ္´ျပဳက်င့္ေစကုန္၏။ သိကၡာမာန္မ၌ ေဖာက္လႊဲေဖာက္ျပန္ ျပဳက်င့္ေစကုန္၏။ သာမေဏမ၌ ေဖာက္လႊဲေဖာက္ျပန္ ျပဳက်င့္ေစကုန္၏။ ႏွစ္ဦးလံုးသာယာကုန္အ့ံ။ ႏွစ္ဦးလံုးတို႔ကို ဖ်က္ဆီးအပ္ကုန္၏။ ႏွစ္ဦးလံုး မသာယာကုန္အံ့။ ႏွစ္ဦးလံုး အာပတ္မသင့္ကုန္။ (၇၃-၇၆)
တစ္ရံေရာအခါ ေ၀သာလီၿမိဳ႕၌ လိစၧ၀ီမင္းသားငယ္တုိ႔သည္ ရဟန္းကိုဖမ္း၍ ျပည့္တန္ဆာမ၌ ေဖာက္လႊဲေဖာက္ျပန္`မေတာ္မေလ်ာ္´ျပဳက်င့္ေစကုန္၏။ ပ႑ဳက္၌ ေဖာက္လႊဲေဖာက္ျပန္ ျပဳက်င့္ေစကုန္၏။ လူမိန္းမ၌ ေဖာက္လႊဲေဖာက္ျပန္ ျပဳက်င့္ေစကုန္၏။ ရဟန္းသည္သာယာအ့ံ။ ရဟန္းကို ဖ်က္ဆီးအပ္၏။ ရဟန္းသည္မသာယာအံ့။ ရဟန္းအား အာပတ္မသင့္။(၇၇-၈၂)
တစ္ရံေရာအခါ ေ၀သာလီၿမိဳ႕၌ လိစၧ၀ီမင္းသားငယ္တုိ႔သည္ ရဟန္းကိုဖမ္း၍ အခ်င္းခ်င္း ေဖာက္လႊဲေဖာက္ျပန္ ျပဳက်င့္ေစကုန္၏။ ႏွစ္ဦးလံုးသာယာကုန္အ့ံ။ ႏွစ္ဦးလံုးတို႔ကို ဖ်က္ဆီးအပ္ကုန္၏။ ႏွစ္ဦးလံုး မသာယာကုန္အံ့။ ႏွစ္ဦးလံုး အာပတ္မသင့္ကုန္။ (၈၃-၈၄)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းႀကီး(ႀကီးမွရဟန္းျပဳသူ)တစ္ပါးသည္ မယားေဟာင္းကိုၾကည့္႐ႈ႕ရန္သြားေလ၏။ ထိုမိန္းမသည္`အသွ်င္ဘုရား ၾကြလာေတာ္မူပါ၊ လူထြက္ေတာ္မူပါ´´ဟု ေျပာ၍ ဖမ္းထားေလ၏။ ထိုရဟန္းသည္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ရာ ပက္လက္လန္၍ လဲက်ေလ၏။ ထိုမိန္းမသည္ အ၀တ္ကိုပင့္၍ အဂၤါဇာတ္ကို စပ္ယွက္၏။ ထိုရဟန္းအား ေတြးေတာမူ`သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္ေလ၏။ပ။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ထားေလ၏။ ရဟန္းသင္သည္ သာယာသေလာဟု(ေမးေတာ္မူရာ) ျမတ္စြာဘုရားတပည့္ေတာ္ မသာယာပါဟု (ေလွ်ာက္ထား၏) ရဟန္း မသာယာသူအား အာပတ္မသင့္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၈၅)
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ေတာ၌ေန၏။ သမင္တစ္ေကာင္သည္ ထိုရဟန္းက်င္ငယ္စြန္႔ရာအရပ္သို႔လာ၍ က်င္ငယ္ကိုေသာက္လ်က္ ပါးစပ္ျဖင့္အဂၤါဇာတ္ကို ဖမ္းယူစုပ္ေလရာ ထိုရဟန္းသည္ သာယာေလ၏။ ထိုရဟန္းအား ေတြးေတာမူ`သံသယကုကၠဳစၥ´ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္ထားေလ၏။ပ။ ရဟန္း သင္သည္ ပါရာဇိကက်ၿပီဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ (၈၆)
၀ိနီတ၀တၳဳျဖတ္ထံုးမ်ားျပီး၏။
ပဌမပါရာဇိကၿပီး၏။
No comments:
Post a Comment