ဒိ႒ိႀကိဳး

သံေ၀ဂကေတာ့ အားလံုးက ရွိၿပီးသား.. သံုးဆယ့္
တစ္ဘံု သံသရာ ၀ဋ္ႀကီးကို တကယ္ မလိုခ်င္တာ
ေတာ့ အမွန္ပါပဲ.. ခုေန ဘုန္းႀကီးေမးတာကို ဉာဏ္
ထဲကပဲ စဥ္းစားၿပီး ေျဖၾကည့္ပါဦး.. ျဗဟၼာႀကီး ျဖစ္
မယ္တဲ့.. ျဗဟၼာႀကီးက ဓါတ္ရိပ္ ဓါတ္ခိုးႀကီးက အ
ႀကီးႀကီးနဲ႔ အေရာင္ေတာက္ ျဖစ္ေနၿပီ. ကဲ.. ျဗဟၼာ
ျဖစ္ေတာ့လည္း ဘာလုပ္မလဲ.. ေမးၾကေနာ္.. ဒီလိုုပဲ 
ခံစားမႈေတြ ေပၚေနမွာပဲ.. ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္သိေန
မယ္.. ေအးတာ၊ ပူတာ သိေနမယ္.. စ်ာဥ္သမားဆို
ေတာ့ ခ်မ္းသာတာ သိေနမယ္.. သိေတာ့ေကာ ဘာ
ျဖစ္မွာလဲ ေမးေတာ့.. ပ်င္းစရာႀကီးေနာ္.. သိေတာ့
လည္းပဲ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ခံစားၿပီးေတာ့ကာ အခ်ိန္ ကုန္ေန
ရမွာပဲ.. ဘာမွလည္းပဲ ထူးထူးျခားျခား မရွိပါဘူး..

တစ္ခါ နတ္ႀကီးေတြ ျဖစ္ေတာ့ေကာ.. ဗိမာန္ႀကီးေတြ၊ 
ေရႊေတြ၊ ေငြေတြနဲ႔.. ၿပီးေတာ့လည္း ဘာျဖစ္မွာလဲ၊ 
ဘာဆက္ ခံစားမွာလဲ ေမးေတာ့ ျမင္တာ၊ ၾကားတာ၊ 
နံတာ၊ စားတာ၊ ထိတာ.. ဒါေတြပဲလာၿပီး ေလာင္ေန
မွာပဲ.. မ်က္စိက ျမင္ၿပီး မေနာေပၚတယ္.. အဲဒီ အာရံု
ေတြကို ဆက္ၿပီး ခံစားေနရ မွာပဲ.. ဘာမွ မဟုတ္တာပဲ
.. နားကၾကားလည္း အရိပ္ေပၚ၊ မေနာေပၚ ခံစားေနရ
မယ္.. အနံ႔နံလည္း အရိပ္ေပၚ၊ မေနာေပၚ ခံစားေနရ
မယ္.. ရသာေပၚ၊ မေနာေပၚ.. ကုိယ္မွာထိလည္း မေနာ
ေပၚနဲ႔.. ဒါပဲ တဖ်တ္ဖ်တ္ ေလာင္ၿပီးေတာ့ ဒါေတြပဲ 
အသစ္အဆန္း လုပ္ၿပီး ခံစားေနတာပဲ.. တကယ္ေတြး
ရင္ ၿငီးေငြ႔စရာႀကီး.. ဒါနဲ႔ပဲ အလုပ္ရွဳပ္ေနတာေနာ္..
 ပညတ္အားျဖင့္ေတာ့ ေျပာခ်င္တာ ေျပာေပါ့.. ပရမတၳ 
သေဘာေတာ့ အာရံု ဒြါရတိုက္ၿပီး ေလာင္တာပဲ ရွိတာပဲ.. 
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနရတဲ့ ဘ၀ႀကီးေတြ.. နတ္
ျပည္ဆိုတာ ပိုေတာင္မွ ၾကာၾကာ အေလာင္ခံရေသးတာ..
 ျဗဟၼာကလည္းပဲ ၾကာၾကာ ေလာင္တာပါပဲ..

ကဲ.. လူျဖစ္ျပန္ေတာ့ေကာ၊ သူေ႒း၊ သူႂကြယ္ ျဖစ္ေတာ့
ေကာ ဘာလုပ္မွာလဲ ေမးေတာ့.. ပိုေတာင္ ဆိုးေသးတယ္.
. ပစၥည္းမ်ား မ်ားသလို ေတြးေပးရတာ ပင္ပန္းလိုက္တာမွ
.. မ်က္စိကျမင္ မေနာသြားေလာင္.. နားမွာေလာင္ မေနာ
ေလာင္၊ ႏွာေခါင္းမွာေလာင္ မေနာေလာင္၊ လွ်ာမွာေလာင္ 
မေနာေလာင္၊ ကိုယ္မွာေလာင္လည္း မေနာေလာင္.. 
အရိပ္ေတြ အေကာင္လုပ္ၿပီးေတာ့ ဆက္ၿပီးေတာ့ သြား
ေတာ့ အပူဓါတ္ပဲ ထြက္မွာပဲ.. ပင္ပန္းလိုက္တာ ဒါနဲ႔ပဲ 
အခ်ိန္ကုန္ေန ၾကမွာပဲ..

အပါယ္ ေလးဘံုသားဆို ပိုေတာင္ ဆိုးေသးတယ္.. 
အဲေတာ့ အ၀ိဇၨာဓါတ္ေအာက္မွာ အမွန္မသိေတာ့ အေကာင္
လုပ္တယ္.. ခံစားမႈ သေဘာသက္သက္ အရိပ္ေတြကို အ
ေကာင္ လုပ္ၿပီးေတာ့ကာ အခ်ိန္ ကုန္ေနတာပဲ ရွိပါတယ္.. 
ဘာမွ သံုးလို႔ မရပါဘူး.. ဒါေၾကာင့္ သံုးဆယ့္ တစ္ဘုံ လိုခ်င္
စရာဘ၀ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ မွတ္.. သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ခ်မ္းသာ 
စီးပြားတက္လာ.. ဘာလုပ္မလဲ ေမးေတာ့ အိမ္ေဆာက္ဖို႔ 
အတြက္ အားစိုက္ရဦးမယ္၊ ေတြးရဦးမယ္၊ ျပင္ဖို႔ ဆင္ဖို႔ ထိန္း
သိမ္းဖို႔ေတြ.. ထပ္ေဆာက္ဖို႔ေတြ ခ်ဲ႕ထြင္ရင္ ခ်ဲ႕ထြင္သေလာက္ 
ေနာ္.. အျမင္မ်ားလာတယ္၊ အၾကား မ်ားလာတယ္၊ အန႔ံ အရ
သာ အေတြ႔အထိေတြ မ်ားေလေလ ေလာင္ေလေလ.. မေနာ
ေလာင္.. ၿပီးေတာ့ ေပ်ာက္ကုန္ တာပါပဲ.. အဲဒါကို အေကာင္
ထင္ လိုက္တယ္.. တံလွ်ပ္ကို ေရအမွတ္ လိုက္သလိုပဲ.. အဲဒီ
လိုနဲ႔ပဲ ေသရမွာပဲ.. ဘာမွ အႏွစ္သာရ မရွိပါဘူး..

တစ္ေလာကလံုး ႏွစ္သက္စရာ လံုး၀မရွိ.. ေပ်ာ္စရာ မရွိပါဘူး
.. အာရံု ဒြါရမွာ မီးေလာင္တာပဲ ရွိပါတယ္.. ခႏၶာမီးေလာင္တဲ့ 
သေဘာပဲ မွတ္ၾကပါ.. ခုလည္း ရွဴေနဆဲ၊ ထုတ္ေနဆဲမွာ အမူ
အယာ အားျဖင့္ ရွဴဆဲ အမူအယာ၊ ထုတ္ဆဲ အမူအယာမွာ 
ေလာင္တုန္းပါပဲ.. ရွဴဆဲ၊ ထုတ္ဆဲ၊ ၿငိမ္ဆဲမွာ မျပတ္ေလာင္ၿပီး
ေတာ့ မေနာ တံခါးပြင့္ေအာင္ ေလာင္ေနတာ.. ေလာင္ေတာ့
ကာ မ်က္ႏွာ အမူအယာ အရိပ္၊ ကိုယ္အမူအယာ အရိပ္၊ လက္
အမူအယာ၊ ေျခ အမူအယာ အရိပ္က လည္းပဲ ကပ္ပါလာတာပဲ
.. မေနာတံခါး ပြင့္ေအာင္ ေလာင္ေသာေၾကာင့္၊ မေနာတံခါးပါ 
ပြင့္ေအာင္ ေလာင္ေသာေၾကာင့္ အမူအယာ အရိပ္ကလည္း 
ကပ္ပါေနတယ္..

တို႔မ်ားသည္ မသိခင္က၊ ဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမ မရခင္က 
မ်က္ႏွာ အမူအယာ အရိပ္ကိုလည္း အေကာင္ထင္တယ္၊ 
ငါလို႔လည္း ထင္တယ္၊ လက္ေျခ ကိုယ္အမူအယာ အရိပ္
ကိုလည္း အေကာင္ထင္၊ ငါလို႔ထင္ခဲ့တာ ပင္ပန္းလိုက္တာ
.. အျမင္မွားဟာ ကိေလသာပဲ ေခၚပါတယ္၊ ပင္ပန္းခဲ့ၿပီ.. 
သံသရာ အစက ခုခ်ိန္ထိ ပင္ပန္းလိုက္တာ..

သတၱ၀ါအားလံုးရဲ႕ ဆင္းရဲတဲ့ အေၾကာင္းဟာ ဆိုရင္ အမွန္
အတုိင္း မသိတဲ့ အ၀ိဇၨာဟာ အေၾကာင္းရင္းပဲ.. အမွန္မသိ
တာ အေၾကာင္းရင္း ပါပဲ.. အမွန္ကို သိရင္ေတာ့ကာ ဆင္းရဲ 
ခ်ဳပ္ပါၿပီ၊ ဆင္းရဲက လြတ္ပါၿပီ လြတ္ပါၿပီ.. ရွဴဆဲ၊ ထုတ္ဆဲ 
အမူအယာဟာ တကယ္ေတာ့ ခႏၶာမီး ေလာင္တာ.. ရုပ္နာမ္ 
ေပါင္း ေလာင္တာပါပဲ.. မ်က္ႏွာ အမူအယာ၊ ကိုယ္အမူအယာ
 အရိပ္က ငါပါလို႔ စကားေျပာ သလားလို႔ နားေထာင္ၾကည့္ 
ေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး.. နဖူး.. ခံစားမႈနဲ႔ ေဖာ္ေနာ္.. တင္းၿပီး 
တရိပ္ရိပ္နဲ႔.. နဖူး တ၀ိုက္မွာလည္း ေလာင္ေနတာ ပါပဲ.. အဲဒါ 
ေနာက္က နဖူး အရိပ္ကေလးက ေဖာ္ေနတာ ကပ္ၿပီးေတာ့ကာ.
. ငါလို႔ ၀န္ခံသလား၊ နဖူးလို႔ စကားေျပာသလား.. ေအးေအး 
ေဆးေဆးပဲ စဥ္းစားေပးလို႔ ရပါတယ္.. ၿပီးရင္ မ်က္ခံုး၊ မ်က္လံုး 
တစ္၀ိုက္ကို ခံစားၾကည့္ပါဦး.. သခၤါရ ဆိုတာ ဆြဲစုေပးတာေနာ္..
 ညြတ္တဲ့ ေနရာမွာ ခႏၶာေပၚတာပဲ.. ဆြဲစုလိုက္ရင္ စိတ္၊ ေစတ
သိက္ ေတြက သြားေပါင္းခြင့္ရရင္ ဒါ.. ခႏၶာ ေပၚတာပဲေနာ္.. 
ရွဳတဲ့ ေနရာမွာ ခႏၶာ ေပၚပါတယ္.. အဲဒါကို အထည္ ပညတ္အား
ျဖင့္လည္း အတံုးအခဲ အထည္လား.. ငါလို႔ စကားေျပာသလား၊ 
မ်က္လံုး မ်က္ခံုးလို႔ ေျပာသလား.. လို႔ ေအးေအး ေဆးေဆးပဲ 
စစ္ေဆးပါ.. ရွဴဆဲကာလ၊ ထုတ္ဆဲကာလနဲ႔ ယွဥ္ၿပီးေတာ့ကာ..

နဖူးနဲ႔ မ်က္ခံုး၊ မ်က္လံုး တစ္၀ိုက္ကို ေပါင္းလိုက္လည္း ရပါတယ္.
. တိတ္ဆိတ္ ေနပါတယ္၊ စကား မေျပာပါဘူး.. ေကာင္းၿပီ.. မ်က္
ေမွာင္ ႏွစ္ခုၾကား၊ ႏွာတံတစ္၀ိုက္ ထပ္ ခံစားၾကည့္ပါဦး.. တင္းသ
လိုလို၊ ေလးသလိုလိုနဲ႔ ခံစားမႈနဲ႔ အတူ ကပ္ေပၚတဲ့ အမူအယာ 
အရိပ္က စကားလည္း မေျပာပါဘူး.. ခံစားမႈ ဆုိတာလည္း အ
ေကာင္ အထည္မွ မဟုတ္ပဲ.. ရုပ္နာမ္ေပါင္း ေလာင္တဲ့ သေဘာ
တရား.. အသစ္ အသစ္သာ အစားထိုးၿပီးေတာ့ အေဟာင္း မရွိ၊ 
ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေနတာပဲ ရွိပါတယ္.. ငါလို႔ လံုး၀ စကားမေျပာ ပါဘူး..

ၿပီးရင္ ႏွာတံ၊ ႏွာသီးဖ်ား တစ္၀ိုက္ ခံစားၾကည့္လိုက္ ပါဦး.. ညႊတ္
လိုက္လို႔ ရွိရင္ေတာ့ ေလးလံၿပီးေတာ့ ခပ္တင္းတင္းေလး ျဖစ္လာ
လိမ့္မယ္.. ၿပီးရင္ အရိပ္ အမူအယာက လည္းပဲ ကပ္ပါလာပါ လိမ့္
မယ္.. ၿပီးရင္ ပါးႏွစ္ဘက္၊ ပါးျပင္ ႏွစ္ဘက္ နားရြက္ထိေအာင္ ခံစား
ၾကည့္လုိက္ ပါဦး.. ခင္ဗ်ား နားရြက္ပါ၊ ခင္ဗ်ား ေခါင္းပါ ကုိယ္ပါလို႔ 
ေျပာမလား.. ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပါးပါ၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ နားရြက္ပါ၊ ငါပါလို႔ ေျပာမ
လား.. ထုိထုိ ခံစားမႈနဲ႔ အရိပ္က စကား ေျပာမလား.. ထက္၀န္းက်င္ 
တိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္.. စကားေျပာတဲ့ အာရံုဆုိတာ မရွိပါဘူး..

ၿပီးရင္ျဖင့္ ေမးတစ္၀ိုက္၊ ႏႈတ္ခမ္း တစ္၀ိုက္ ခံစားၾကည့္ပါဦး.. 
ငါ့ႏႈတ္ခမ္း၊ ငါ့ေမး ဆိုတာ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ ဟုတ္တယ္လု႔ိ ေျပာရဲ႕
လား.. ငါလို႔ ၀န္ခံသလား စစ္ေဆးပါ.. အၾကည့္ မခံပါဘူး.. 
ပညာအလင္းနဲ႔ ၾကည့္ရင္ ၿပိဳကြဲေပ်ာက္ကြယ္ပဲ ျပပါလိမ့္မယ္.. 
သတိထားၾကည့္ပါ.. ေရွ႕ႏႈတ္ခမ္းကို ေဖာ္ဆဲမွာ ႏွာေခါင္း မလာ
ေတာ့ဘူးေနာ္.. ႏွာေခါင္း ေဖာ္ဆဲမွာ မ်က္လံုး မေပၚဘူးေနာ္.. 
သတိထားၾကည့္.. အသစ္ အသစ္သာ အစားထိုးၿပီးေတာ့ကာ 
ကုန္ဆံုး ကုန္ဆံုးသြားတာ..

ၿပီးရင္ လည္ပင္းတစ္၀ိုက္၊ ကုတ္(ဂုတ္) တစ္၀ိုက္ ခံစားၾကည့္ပါဦး.. 
စိတ္ကို ညႊတ္လိုက္ပါေနာ.. သခၤါရ ဆြဲစုေပးလိုက္ပါ.. ကာယ ပသာ
ဒက က်ယ္၀န္းေတာ့ကာ စိတ္၊ ေစတသိက္ေတြဟာ အျပည့္ မက်က္
စား ႏိုင္ပါဘူး.. ထင္ရွားရာမွာသာ သြားသြား က်က္စားလို႔မို႔ ခႏၶာေပၚ
တာ သိတာပါ.. အဲေတာ့ စုေပးတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာသာ သိခြင့္ရွိတယ္.
. လည္ကုတ္ေတြ၊ လည္ပင္း တစ္၀ိုက္ေတြကို ခံစားၾကည့္လိုက္ ပါဦး၊ 
ညႊတ္လိုက္ပါဦး.. သခၤါရက ဆြဲစုေပးလိုက္ရင္ လည္ကုတ္ လည္ပင္း
မွာ ေအးသေယာင္ေယာင္၊ တင္းသေယာင္ေယာင္၊ လွဳပ္သေယာင္
ေယာင္ ေလးေတြ ေတြ႔လိမ့္မယ္.. ၿပီးရင္ ကာလမျခား၊ ကုတ္ ပံုရိပ္
ေတြ၊ ပုခံုး ပံုရိပ္ေတြ၊ လည္ပင္း ပုံရိပ္ေတြ ေပၚေနပါလိမ့္မယ္. ေပၚ
ေနပေစ.. ထိုသေဘာတရားကို ဉာဏ္နဲ႔ စစ္ေဆးတဲ့ အခါမွာ ငါလို႔ 
၀န္ခံသလား၊ အထည္ေကာ ဟုတ္သလားလို႔ စစ္ေဆးလိုက္ပါ.. 
တိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္.. ဒါကို ဆိတ္သုဥ္းတယ္လို႔လည္း ဘုရားက 
အမိန္႔ရွိပါတယ္.. တိတ္ဆိတ္လို႔.. ဉာဏ္နားနဲ႔ ေထာင္ၾကည့္.. ၀စီ
ပညတ္ စကားလံုး ထြက္မလာပါဘူး.. လွဳပ္ေနတဲ့ ခံစားမႈကလည္း 
အသစ္ အသစ္ပဲ ေျပာင္းေျပာင္း သြားတယ္၊ အေဟာင္းက ခ်ဳပ္ၿငိမ္း
ေနတာပဲ..

ၿပီးရင္ ရင္ဘတ္နဲ႔ေက်ာ.. ကဲ အသက္ရွဴတိုင္း ထုတ္တိုင္းမွာ တင္း
လာလိုက္ ေလ်ာ့သြားလိုက္နဲ႔ ခံစားမႈေတြနဲ႔ အတူ ေပၚတဲ့ အမူအယာ 
အရိပ္ကိုပဲ ဉာဏ္နဲ႔ ေမးေတာ့မယ္.. စစ္ေဆးေတာ့မယ္.. အထည္
ပညတ္အားျဖင့္ စကား ေျပာသလား၊ ငါလို႔ ေျပာသလား.. အတံုး
အခဲ အထည္လားလု႔ိ စစ္ေဆးပါ.. တိတ္ဆိတ္ ေနပါတယ္၊ 
တကယ့္ကို တံလွ်ပ္လိုပါပဲ.. အသစ္အသစ္ပဲ အစားထုိးရင္းနဲ႔ ၿပီး
ဆံုးသြားတာ..

ၿပီးရင္ ညာဘက္ လက္ေမာင္း၊ ညာဘက္ တံေတာင္ဆစ္၊ ညာဘက္
လက္ဖ်ံ၊ ညာဘက္ လက္ဖ၀ါး၊ ေနာက္ ညာဘက္ လက္မေလး၊ ညာ
ဘက္ လက္ညႇိဳး၊ ညာဘက္ လက္ခလယ္ ခံစားေနာ္၊ ခံစားၾကည့္ရမွာ
.. ညာဘက္ လက္သူႂကြယ္ ညႊတ္လိုက္မွာေနာ္. ေအးတာ ပူတာ တင္း
တာ ခံစားမႈ ေပၚတာေနာ္.. ညာဘက္ လက္သူႂကြယ္၊ ညာဘက္ လက္
သန္း ခံစားေတာ့မွ ေအာ္.. တင္းသလိုလို၊ ရြရြ လွဳပ္ေနသလိုလို ခံစားမႈ
က ေပၚလာတာကိုး.. ခံစားမႈနဲ႔အတူ လက္ဖ၀ါးေလးေတြ၊ အရိပ္ေလး
ေတြ၊ လက္ေမာင္း အရိပ္ေလးေတြက ကပ္ပါလာတာပဲ.. အဲဒါကိုပဲ
 ဉာဏ္နဲ႔ စစ္ေဆးၿပီးေတာ့ကာ အေျဖ ထုတ္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ငါလို႔ 
စကားေျပာသလား.. ငါ့လက္လို႔ ၀န္ခံသလား.. အထည္ ဟုတ္ရဲ႕
လားလု႔ိ.. ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရွဴဆဲ၊ ထုတ္ဆဲ အမူအယာနဲ႔ အတူပါပဲ၊ 
အခ်ိန္နဲ႔ အတူပါပဲ.. အသစ္ အသစ္ပဲ အစားထိုးသြားတယ္၊ အစား
ထိုး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းတာပဲ ရွိတယ္၊ တိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္..



ပိုင္းေလာ့ဆရာေတာ္ ဒိ႒ိႀကိဳး တရားေတာ္မွ