ကတိမတည္ဥစၥာမရွိ

``ဥစၥာမရွိ ကတိမတည္´´ဆိုတဲ့ ျမန္မာစကားပံုတစ္ခုရွိတယ္။
ဒီစကားပံုဟာ ေယဘူယ် အမွန္တရားတစ္ခုေတာ့မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။
ဥစၥာမရွိတိုင္း ကတိမတည္ၾကသူ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ တစ္ဦးတေလ
ရွိေကာင္းရွိေပမယ့္ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ဥစၥာမရွိေပမယ့္ကိုယ္က်င့္
စာရိတၱရွိသူတိုင္း ကတိတည္ၾကပါတယ္။ အဲ ကတိမတည္သူဥစၥာမရွိ
ႏုိင္တာကေတာ့ ရာႏႈန္းျပည့္ေလာက္ မွန္ပါတယ္။ စကားပံုဆိုတာ
ေယဘုယ်အမွန္တရားျဖစ္ရမယ္ဆိုရင္ ``ကတိမတည္ ဥစၥာမရွိ´´
လို႔သာ ဆိုသင့္ပါလိမ့္မယ္။

တပည့္တစ္ေယာက္ နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ခုမွာ အင္ဂ်င္စက္န႔ဲဘက္ထရီ
သြင္းတဲ့ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဖြင့္ထားတယ္။ သူ႔ဆိုင္မွာေရးထားတာက
``နံနက္ပိုင္းအပ္လွ်င္ ၁၂ နာရီရမယ္။
မြန္းလြဲပိုင္းအပ္လွ်င္ ညေန ၅ နာရီရမည္´´တဲ့။
ေနာက္ေျခာက္လေလာက္ၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့ သူ႔လုပ္ငန္းလံုး၀ရပ္ဆိုင္း
သြားတာေတြ႕ရမယ္။ အက်ဳိးအေၾကာင္းေမးၾကည့္ေတာ့ အစပိုင္းတစ္လ
ေလာက္ေတာ့ ဟုတ္သလိုလိုရွိတယ္။ သူကလဲေျပာတဲ့အတုိင္း လုပ္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ တစ္ခါတေလဘက္ထရီအိုးတစ္လံုးတည္းလာအပ္တဲ့အခါ
အင္ဂ်င္ေမာင္းတဲ့စက္ဆီဖိုးနဲ႔မကိုက္လို႔ ေျပာထားတဲ့အခ်ိန္မီေအာင္ သြင္း
မေပးႏုိင္ဘူး။ အေဖာ္ေစာင့္ၿပီးမွ သြင္းေပးႏုိင္တယ္။ ဒါနဲ႔အပ္တဲ့လူေတြကလဲ
အေျပာနဲ႔အလုပ္မညီဘူးဆိုၿပီး သိပ္မယံုၾကည္ၾကေတာ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့
တျဖည္းျဖည္း အလုပ္အပ္မည့္သူမရွိတာနဲ႔ လုပ္ငန္းရပ္လုိက္ရတယ္တဲ့။

တပည့္တေယာက္လဲျဖစ္၊ သူ႔စိတ္ထားကိုလဲသေဘာမက်တာနဲ႔
``ေနပါဦး မင္းက ဘာအတြက္ အလုပ္လုပ္တာလဲ၊ အလုပ္ျဖစ္ဖို႔ အလုပ္
လုပ္တာလား၊ ေငြရဖို႔ အလုပ္လုပ္တာလား´´လို႔ ေမးလုိက္မိတယ္။
``အာ အလုပ္လုပ္ပါတယ္ဆို ေငြရဖို႔ခ်ည္းေပါ့။ ဘာအတြက္လုပ္ရဦးမွာလဲ´´
တဲ့။ ``ေအး ဒီလိုဆို မင္းဘယ္ေတာ့မွ ေငြမရႏုိင္ေတာ့ဘူးလို႔သာ မွတ္ေပ
ေရာ့´´ဆိုေတာ့
``ဘာလို႔လဲ ဘုရား´´တဲ့။
``အလုပ္လုပ္တယ္ဆိုတာ အလုပ္ျဖစ္ဖို႔ လုပ္ရတယ္။ အလုပ္ျဖစ္မွ
ေငြရမွာေပါ့။ ေငြရဖို႔အဓိကထားရင္ ဘယ္အလုပ္ျဖစ္ေတာ့မလဲ။ အလုပ္မျဖစ္ရင္
ေငြက ဘယ္ကေနရမွာလဲ´´ဆိုေတာ့
``ဟင္ ဦးဇင္းဟာကလဲ ဘယ္လိုႀကီးတံုး။ နားမရွင္းဘူး´´တဲ့။
``အလုပ္နဲ႔ေငြဆိုတာ အေၾကာင္းနဲ႔အက်ဳိးကြ၊ လူဆိုတာ အေၾကာင္းတရားကို
ေကာင္းေအာင္လုပ္ရတယ္။ အေၾကာင္းေကာင္းမွအက်ဳိးက ေကာင္းမွာေပါ့။
အေၾကာင္းေကာင္းေအာင္ဆိုတာ အေၾကာင္းတရားေပၚမွာ ေစတနာေရာဉာဏ္
ေရာ လံု႔လေရာ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ေကာင္းေအာင္စိုက္ထုတ္မွ ေကာင္းတာ။ မင့္ဟာ
အေၾကာင္းတရားေပၚမွာ ေစတနာမထားဘဲ အက်ဳိးတရားေပၚမွာပဲ ေစတနာက
ေရာက္ေနေတာ့ အေၾကာင္းတရားေတြ ခ်ဳိ႕တဲ့ကုန္တာေပါ့။ အေၾကာင္းကမွ
မေကာင္းေတာ့ဘူးဆိုမွေတာ့ အက်ဳိးတရားကလဲ ဘယ္လိုေကာင္းေတာ့မလဲ။
ဒါဟာ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားတဲ့ ကမၼနိယာမပဲ´´။
``အင္း တပည့္ေတာ္ သေဘာက်ခ်င္သလိုလိုေတာ့ရွိလာၿပီ ဆက္ေျပာပါဦးဘုရား´´။
``ကုသုိလ္ပဲရွာရွာ၊ ပညာပဲရွာရွာ၊ စီးပြားပဲရွာရွာ၊ ကိုယ္လိုခ်င္တာက အက်ဳိးတရားျဖစ္
ေပမယ့္ အက်ဳိးတရားကို တုိက္႐ုိက္ရွာလို႔မရဘူး။ အက်ဳိးတရားကိုျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့
အေၾကာင္းတရားကိုသာ ေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားရတယ္။ အက်ဳိးတရားကိုမေမွ်ာ္
ရဘူး။ ကုသိုလ္ျပဳတဲ့ေနရာမ်ဳိးမွာ အက်ဳိးတရားကိုေမွ်ာ္လင့္ၿပီးလုပ္ရင္ ေမွ်ာ္လင့္
တယ္ေတာင့္တတယ္ဆိုတာ တရားကိုယ္က ေလာဘတရားပဲ။ ေလာဘဆိုတာ
အကုသိုလ္တရားပဲ။ အကုသုိလ္ေရွ႕သြားနဲ႔လုပ္တဲ့ကုသိုလ္ဟာ အညံ့စားကုသုိလ္
မ်ဳိးပဲျဖစ္မယ္။
``ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ဆံုးမေလ့ရွိတာက ``အကုသိုလ္ကံ၊ ေရွ႕ေနာက္ရံ၊
မွတ္ရန္ၾသမက´´တဲ့။ ၾသမကဆိုတာ အယုတ္စား အညံ့စားလုိ႔ေျပာတာ´´။
``ဒီလိုဆိုေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ဳိးရတယ္လို႔ေတာင္ မေမွ်ာ္လင့္ရဘူးေပါ့။
``အဲ့ဒါက ေမွ်ာ္လင့္ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ယံုၾကည္ရမွာလက္ခံရမွာ၊ ယံုၾကည္လက္ခံတာ
ေလာဘမဟုတ္ဘူး``သဒၶါတရား´´၊ အဲဒါကုသိုလ္တရား၊ ဒီကုသုိလ္တရားေရွ႕ထား
ၿပီးျပဳတဲ့ ကုသုိလ္မ်ဳိးက်ေတာ့ ``ကုသုိလ္ႏွစ္တန္၊ ေရွ႕ေနာက္ရံ၊ မွတ္ရန္ဥကၠ႒´တဲ့။
ဥကၠ႒ဆိုတာ အျမတ္စား၊ အေကာင္းစားလုိ႔ေျပာတာ။ ယံုၾကည္လက္ခံရမွာနဲ႔ေမွ်ာ္လင့္
ေတာ့တတာ တျခားစီပဲ။ ေရာမသြားေစနဲ႔။ ယံုၾကည္ရမယ္။ မေမွ်ာ္လင့္ရဘူး။
``ေကာင္းက်ဳိးရမယ္´´လို႔ မင္းေျပာလုိက္တဲ့စကားကို ေသေသခ်ာခ်ာျပန္စဥ္းစား
ၾကည့္ပါ။ အဲဒီအထဲမွာ ``က်ဳိး´´ဆိုတဲ့စကားလံုးကို သတိထားၾကည့္၊ အက်ဳိးဆိုတာ
အေၾကာင္းရွိမွျဖစ္တာ ``အက်ဳိးေပးေကာင္းတယ္´´ဆိုတာလဲ အေၾကာင္းတရား
ေကာင္းမွေကာင္းတာ၊ ဒီလိုသေဘာက်လက္ခံႏုိင္မွ ကမၼႆကတသမၼာဒိ႒ိစစ္တာ။
မင့္ဟာ ဗုဒၶဘာသာလဲဆိုေသး ``ကမၼႆကတသမၼာဒိ႒ိ´´ေလာက္မွ စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္
မျဖစ္ေသးဘူးလား။ ``တင္ပါ နည္းနည္းသေဘာေပါက္လာပါၿပီ ထပ္ရွင္းပါဦး´´
``မင့္ဟာ ခုထိလဲ နဲနဲပဲသေဘာေပါက္တံုးလား ျမတ္စြာဘုရားေဟာတဲ့ ကမၼသကတ
သမၼာဒိ႒ိျဖစ္ဖို႔ယံုၾကည္လက္ခံရမယ့္``ကမၼ၀ါဒ´´ဆိုတာ ကုသိုလ္လုပ္တဲ့အခါ ကုသုိလ္
ျဖစ္ဖို႔ဆိုတဲ့ ေစတနာထက္ထက္သန္သန္ထားၿပီး ကုသုိလ္လုပ္၊ ေကာင္းက်ဳိးရဖို႔ဆိုတဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မထားနဲ႔၊ ကုသုိလ္ျဖစ္လို႔ကုသုိလ္အားေကာင္းရင္ ေကာင္းက်ဳိးကကမၼသတၱိ
အရွိန္ေၾကာင့္ ျဖစ္ကိုျဖစ္လာမွာ။ အေၾကာင္းကံကိုသာလူကလုပ္လို႔ရတာ အက်ဳိးကိုလူက
လုပ္ယူလို႔မရဘူး။ ကံကလုပ္ေပးမွရတာ။ ဒါကိုသေဘာက်လက္ခံၿပီဆုိရင္ ကမၼႆကတ
သမၼာဒိ႒ိျဖစ္ၿပီ။ ကုသုိလ္ေရးကို သေဘာက်ၿပီဆိုရင္ က်န္တဲ့ပညာေရး၊ စီးပြားေရးမွာလဲ
ဒီအတိုင္းပဲ အေၾကာင္းကံကိုအေကာင္းဆံုးတည္ေဆာက္မွ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အက်ဳိးကုိရရွိမွာ၊
အက်ဳိးကိုေမွ်ာ္ကိုးေနရင္ အေၾကာင္းတရားခ်ဳိ႕တဲ့ၿပီး အက်ဳိးပါယုတ္မွာေသခ်ာတယ္။
အဲမဟုတ္ပါဘူးဆိုရင္ေတာ့ အဲဒါအတုႀကီးပဲ။ စာမသင္ဘဲအမွတ္မ်ားမ်ားရၿပီး ေအာင္တယ္
ဆိုရင္ အဲဒါအတုႀကီးပဲေပါ့။ အမွတ္သာရေအာင္လုပ္ေပးရင္ေပးႏုိင္မယ္။ အရည္အခ်င္းက
ေတာ့ ဘယ္သူလုပ္ေပးလို႔မွမရဘူး။ ကိုယ္လုပ္မွကိုယ္ရမယ္ဆိုတာ ကေလးေတာင္သိ
ေလာက္ပါတယ္´´

``ဒါျဖင့္တပည့္ေတာ္ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ၊ ခုဆိုအလုပ္တူအၿပိဳင္အဆိုင္ေတြကလဲ
ႏွစ္ဦးသံုးဦးေတာင္ရွိေနၿပီ´´
``လုပ္ေနက်အလုပ္ကိုပဲ ဆက္လုပ္ေပါ့။ ဘယ္ၿပိဳင္ဘက္မွယွဥ္ၿပိဳင္လို႔မရတဲ့ ဂုဏ္ထူုး
တစ္ခုရွိဖို႔ေတာ့လိုတယ္´´။
``ဘယ္လိုဂုဏ္ထူးလဲဘုရား´´။
``ေျပာသလုိလုပ္တယ္၊ လုပ္သလိုသာေျပာတယ္ဆိုတဲ့ဂုဏ္ထူးေပါ့´´။
``ျမတ္စြာဘုရားသက္ေတာ္ထင္ရွားရွိတုန္းက ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္
လုပ္ၾကတဲ့ ျဗဟၼဏ၀ါဒီဂိုဏ္းဆရာႀကီးေတြရွိတယ္။ သူတို႔ဟာ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔
ပတ္သက္လို႔ အမ်ဳိးမ်ဳိးအျပစ္ရွာေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ``ယထာ၀ါဒီ တထာ
ကာရီ ယထာကာရီ တထာ၀ါဒီ ခလုေဘာ ေဂါတေမာ´´ေဂါတမႏြယ္ဖြားဟာ
ေျပာသလိုလုပ္ၿပီး လုပ္သလိုသာေျပာတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္နဲ႔ပတ္သက္လို႔က်ေတာ့
ဘယ္သူမွမဟုတ္ဘူးလို႔ မျငင္း၀ံ့ေတာ့ဘူး။ အေျပာနဲ႔အလုပ္မညီတဲ့အခ်က္ရယ္
လို႔လဲ ျမတ္စြာဘုရားအေပၚမွာ သူတို႔ေထာက္ျပစရာမရွိဘူး။ ဒီဂုဏ္ထူးကို
သေဘာက်ေလးစားၿပီး ျမတ္စြာဘုရားထံ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုၾက၊ တရားစကား
ေဆြးေႏြးနာယူၾကလို႔ တရားကိုလက္ခံက်င့္သံုးၿပီး ဘုရားရွင္တပည့္သားအရိယာ
အျဖစ္ေရာက္ကုန္ၾကတဲ့ ျဗဟၼဏဂိုဏ္းဆရာႀကီးေတြအေၾကာင္းပိဋကတ္ေတာ္မွာ
အမ်ားႀကီးပဲ။ ေပါကၡရသာတိတို႔၊ ကူဋဒ႑တို႔ဆိုတာ အဲဒီထဲမွာထင္ရွားတဲ့ပုဂၢဳိလ္
အခ်ဳိ႕ေပါ့´´။

ခုတစ္ေခါက္အထက္မွာေျပာခဲ့တဲ့ နယ္ၿမိဳ႕ကေလးကိုေရာက္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့
အဲဒီတပည့္ဘက္ထရီလုပ္ငန္းနဲ႔ အေတာ္ေလးႀကီးပြားေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။
တီဗြီကိုအခ်ိန္မီၾကည့္ခ်င္ရင္ သူ႔ဘက္ထရီဆိုင္သြားလို႔ေတာင္ လူေတြကေျပာေန
ၾကေလရဲ႕။
ကတိတည္ၿပီး ဥစၥာရွိၾကပါေစ။

ဓမၼေဘရီအရွင္၀ီရိယ(ေတာင္စြန္း)
မေထရ္ျမတ္တို႔စကား၀ုိင္း