ကေလးေတြက ေကာ္ပတ္ရုပ္ကို လူထင္သလို၊ လူႀကီးေတြက ကေလးေတြကို ေကာ္ပတ္ရုပ္ထင္ ေနၾကသည္။

ေလာကႀကီးမွာ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါေတြ အက်ိဳးစီးပြါးျဖစ္ဖို႔၊ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါ
ေတြ ခ်မ္းသာဖို႔၊ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါေတြ ေကာင္းက်ိဳးရဖို႔ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ  ရတနာ
သံုးပါး ပြင့္ေပၚလာတာ။  ဘုရားၾကည္ညိဳ၊ တရားၾကည္ညိဳ၊ သံဃာၾကည္ညိဳတယ္ ဆိုရင္ ကိုယ့္မိ
သားစု ၿငိမ္းေအးမွဳကို ကိုယ္လုပ္ေပးႏိုင္ၿပီလား?။ အဲဒါေလးကို ျပန္ဆန္းစစ္ ၾကည့္စမ္းပါ။  အခု
တရားနာေနတဲ့ ပရိတ္သတ္ထဲမွာ မိသားစုနဲ႔ အဆင္မေျပ စိတ္ပူေလာင္ေနလို႔  လာ တရားအား
ထုတ္တဲ့သူေတြ တစ္ပံုႀကီး၊ အဲဒီ တရားအားထုတ္ေနတဲ့သူေတြ ရုပ္ဟဲ့၊ နာမ္ဟဲ့၊  နာမ္ဟဲ့၊ ရုပ္ဟဲ့
လုပ္၊   လုပ္တံုးသာ ခဏ  တရားမွတ္လို႔ ရခ်င္ရမယ္၊  အိမ္ကို  ျပန္ေရာက္ရင္ေလ၊   ဒီအတိုင္း၊
ဒီအတိုင္း၊ ဒီအတိုင္း၊ ျပန္ပူေနမွာပဲ။ နားလည္စမ္းပါ၊ သေဘာေပါက္စမ္းပါ။

ဘုရားကိုၾကည္ညိဳ၊ တရားကိုၾကည္ညိဳ၊ သံဃာကိုၾကည္ညိဳတယ္ဆိုရင္  အေမနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔
မတည့္ရတာလဲ၊ အေဖနဲ႔ဘာျဖစ္လို႔ မတည့္ရတာလဲ၊ သားနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ မတည့္ရတာလဲ၊ သမီးနဲ႔
ဘာျဖစ္လို႔  မတည့္ရတာလဲ။ မိဘေတြက သားသမီးကို ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ?။   သားသမီးေတြက
ေရာ မိဘေတြကို ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ?။ ေကာင္းေစခ်င္တာခ်င္း အတူတူ ဆိုရင္၊ ေကာင္းေပးပါ။
တစ္ခုေတာ့ အသိေပးခ်င္ပါတယ္။ ေကာ္ပတ္ရုပ္ကို လူထင္တဲ့ကေလးေတြ ရွိပါသည္။ ေကာ္
ပတ္ရုပ္ကေလးနဲ႔ ငယ္တံုးက ကစားတဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြဟာေလ ေကာ္ပတ္ရုပ္ကို လူထင္ၾက
တာ။ အိုး…  အကၤ်ီေလး ၀တ္ေပးလိုက္၊ ဆံပင္ေလး ဖီးေပးလိုက္၊ မ်က္ခံုးေမႊးေလး ဆြဲေပးလိုက္၊
ေဆာင့္ ထိုင္ေပးလိုက္၊ ဆံပင္ေလး  က်စ္ဆံၿမီး က်စ္ေပးေသးတယ္။ ကေလးေတြက  ေကာ္ပတ္
ရုပ္ကို လူထင္သလို၊ လူႀကီးေတြက ကေလးေတြကို ေကာ္ပတ္ရုပ္ထင္၍ ေနၾကကုန္၏။ သူေတာ္
ေကာင္းအေပါင္းတို႔ ဉာဏ္ေလးနဲ႔  သေဘာေပါက္လိုက္စမ္းပါ။  လူဟာလူပါ။  ေကာ္ပတ္ရုပ္ဟာ
ေကာ္ပတ္ရုပ္ပါ။  အဲဒါေလးကို အမွန္အတုိင္း  ျမင္လိုက္စမ္းပါ။   မိဘကလဲ  သားသမီးေနရာကို
၀င္ၾကည့္စမ္းပါ။ သားသမီးကလဲ  မိဘေနရာကို ၀င္ၾကည့္စမ္းပါ။ အဲဒီ.. သူမ်ားေနရာကို  အျမင္
က်ယ္က်ယ္နဲ႔ ၀င္ၾကည့္ႏိုင္ၿပီလား?။ မိဘကလဲ မိဘဖက္ကေန သားသမီးဖက္ကို  ေရြ ့ေနလိုက္၊
သားသမီးကလဲ သားသမီးဖက္ကေန မိဘေနရာကို ေရြ ့ေနလိုက္။… အဲဒီလိုမ်ိဳးဆိုရင္ ေကာ္ပတ္
ရုပ္ဟာ ေကာ္ပတ္ရုပ္။ လူဟာလူပါ။ အခု..  ခက္ေနၾကတာက ေကာ္ပတ္ရုပ္ကို လူထင္ၿပီးေတာ့
ႀကိဳက္သလို လုပ္ေပးၾကသလို၊ လူကိုလဲ ေကာ္ပတ္ရုပ္ ထင္ၿပီးေတာ့  ထင္သလို  လုပ္ေနၾကလို႔
မိသားစုေတြ အဆင္မေျပၾကတာ။  ခင္ပြန္းေယာက္်ားနဲ႔ ဇနီးမယားေရာ အဲဒီလို  ျပန္ၾကည့္လိုက္
စမ္းပါ။ သူ႔ေနရာ၊ ကိုယ္၀င္ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ။ ကိုယ့္ေနရာ၊ သူ၀င္ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ။
အဲဒါေလးကို သေဘာေပါက္သြားရင္ေလ၊… သေဘာေပါက္တဲ့အတိုင္း ေနသြားရင္၊ ဒါနပါရ
မီ၊ သီလပါရမီ၊  နိကၡၼပါရမီ။  .. နိကၡမပါရမီ ဆိုတာ  ေတာထြက္တာကို ေခၚတယ္၊ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္
တာကို ဦးစားမေပးတာ  နိကၡမပါရမီ။  အိမ္တိုင္း၊ အိမ္တိုင္းမွာ၊ မိသားစုတိုင္း၊ မိသားစုတိုင္းမွာ၊
ျပႆနာျဖစ္တာသည္ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာကို ဦးစားေပးလို႔။  ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာကို  စြန္႔လႊတ္ႏိုင္တဲ့
သတိဟာ၊  နိကၡမပါရမီပဲ။  ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ  ေလာဘနဲ႔၊ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ တဏွာနဲ႔၊ ကိုယ္ျဖစ္
ခ်င္တာ ရာဂနဲ႔၊ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ ကိေလသာနဲ႔။ ေလာဘ၊ တဏွာ၊ ရာဂ၊ ကိေလသာ အကုန္လံုး
ကို စြန္႔ခြါႏိုင္ရင္၊ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာကို လႊတ္ေအာင္ေရွာင္ႏိုင္ရင္ ..  အဲဒါ နိကၡမပါရမီ။
ဉာဏ္ေလးနဲ႔ အာရံုျပဳၾကည့္လိုက္ပါ။ ကိုယ္က ကိုယ့္သားသမီးကို ေကာ္ပတ္ရုပ္ ထင္ေနေရာ
သလား? ။ သားသမီးကလဲ မိဘကို ေကာ္ပတ္ရုပ္ ထင္ေနေရာ သလား? ။ ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီး လုပ္တယ္ဆိုတာ ေကာ္ပတ္ရုပ္ ထင္လို႔။ ကိုယ္ထင္သလို လုပ္တယ္ဆိုတာ ေကာ္ပတ္ရုပ္ ထင္လို႔။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စဥ္းစား လိုက္စမ္းပါ။ အိမ္မွာဘာျဖစ္လို႔ အဆင္မေျပ ရတာလဲ၊
ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာကို ဦးစားေပးေနရင္  နိကၡမပါရမီ  မပါလို႔  ျပႆနာျဖစ္တာ။  နိကၡမပါရမီေလး
နဲ႔သာဆိုရင္၊ အိုး… အေမျဖစ္ခ်င္တာေလး လုပ္ေပးလိုက္၊ အေဖျဖစ္ခ်င္တာေလး လုပ္ေပးလိုက္၊
သားျဖစ္ခ်င္တာေလး လုပ္ေပးလိုက္၊ သမီးျဖစ္ခ်င္တာေလး လုပ္ေပးလိုက္။ ေဟး.. မေကာင္းတာ
ေတြ လုပ္ေပးခိုင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ ကပ္သိကပ္သတ္ စဥ္းစားစရာ မလိုဘူး။ တကယ့္ ပညာရွိ  သူ
ေတာ္ေကာင္း ျဖစ္လာရင္ ဘယ္လို က်င့္ရမယ္ဆိုတာ နားလည္လာပါတယ္။
ေမတၱာေတြ ေပးလိုက္စမ္းပါ၊ ကိုယ္လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ေပးလိုက္စမ္းပါ။ ကိုယ္ျဖစ္
ခ်င္တာေတြ ဦးစားမေပးဘဲနဲ႔ ေရွာင္လိုက္စမ္းပါ။ ဦးစားမေပးဘဲနဲ႔ ေရွာင္လိုက္ရင္  ကိုယ္လဲၿငိမ္း
ေအးတယ္၊ မိဘလဲ ၿငိမ္းေအးတယ္၊ သားသမီးလဲ ၿငိမ္းေအးတယ္၊ မိသားစု တစ္စုလံုးလဲ ၿငိမ္းေအး
ပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္း တရားေတြ က်င့္ႀကံႏိုင္ၿပီး နိဗၺာန္ဆီသို႔ လွမ္းႏိုင္ေရာက္ႏိုင္တဲ့ သူေတြ
ျဖစ္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ ။

{၁၃၆၇ ခု တန္းခူးလျပည့္ေက်ာ္ ၃ ရက္ မဟာသႀကၤန္ အၾကပ္ေန႔ ေမွာ္ဘီၿမိဳ႔၌ ဓမၼဒူတ အရွင္
ေဆကိႏၵ ေဟာၾကားေသာ ၿငိမ္းေအးပါေပစြတကား တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေဖၚျပသည္။}