ႏွာသီး၀ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကုိသာ ၾကည့္ေနရမွာပါလား။
ေျဖ ။ ။ ကုသုိလ္တရားအတြက္ ဒါနကုသုိလ္က
အလွဴခံပုဂၢဳိလ္၊ လွဴဖြယ္ ၀တၳဳကိုအာ႐ုံျပဳၿပီး ေပးလို
တဲ့ေစတနာနဲ႔ လွဴရတယ္။ သီလကုသုိလ္က ေစာင့္
ထိန္းစရာ ေရွာင္ၾကဥ္စရာေတြကို အာ႐ုံျပဳၿပီးကိုယ္
နဲ႔ႏႈတ္ကို ေစာင့္ထိန္းရတယ္။ သမထ ကုသိုလ္က
ကသိုဏ္း နိမိတ္ ပညတ္အာ႐ုံကို အာ႐ုံျပဳၿပီးတည္
ၾကည္မႈ သမာဓိအားေကာင္းေအာင္ သတိနဲ႔ၾကည့္
ရတယ္။
၀ိပႆနာ ကုသုိလ္က ျဖစ္တိုင္းျဖစ္တုိင္း ထင္ရွား
တဲ့ ႐ုပ္နာမ္အာ႐ုံကို အမွန္အတိုင္းသိေအာင္ၾကည့္
ရတယ္။ ႐ုပ္အာ႐ုံက နာမ္အာ႐ုံထက္ သိသာထင္
ရွားတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ႐ုပ္ကိုသာစၿပီးအာ႐ုံ
ျပဳ႐ႈပြားႏုိင္တယ္။ ႐ုပ္သေဘာေတြကလည္းေျခဖ်ား
ကေန ဆံဖ်ားတိုင္ေအာင္ ကိုယ္တစ္ေကာင္းလံုးမွာ
ရွိေနၾကတယ္။ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊
ဒါေတြဟာလည္း ႐ုပ္တရားေတြေပါင္းစပ္ထားတာ
ပါ။ ဒါေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ထိေတြ႔လာတဲ့ အဆင္း၊
အသံ၊ အနံ႔၊ အရသာ၊ အေတြ႕ဆုိတာေတြကလည္း
႐ုပ္တရားေတြပါဘဲ။
႐ုပ္တရားေတြ အားလံုး႐ႈစရာေတြမို႔ ႐ႈပါဆုိေပမယ့္
စၿပီးအားထုတ္သူအတြက္ကေတာ့သိပ္မလြယ္ေသး
ပါဘူး။ အေျခံသေဘာကိုေလာကဥပမာနဲ႔ေျပာရရင္
ေစ်းသည္မ်ဳိး႐ုိးမိဘေတြဟာ သားသမီးေတြကုိ ေစ်း
ေရာင္း ေစ်း၀ယ္ပညာေတြ လက္ဆင့္ကမ္း သင္ေပး
တတ္ၾကတယ္။ မိဘေတြမွာ ေစ်းဆိုင္ေတြကုန္တိုက္
ေတြအမ်ားႀကီးပိုင္ထားပါတယ္။ အမ်ဳိးအစားအေနနဲ႔
ကေတာ့ ၀ယ္သူအလာနည္းလြန္းတဲ့ ဆိုင္ကတစ္မ်ဳိး
ေနာက္ ေရာင္းသူ ၀ယ္သူမ်ားျပားလြန္းလို႔ ႐ႈပ္ယွက္
ခတ္ၿပီး လက္မလည္ေအာင္ ေရာင္းရတဲ့ဆိုင္ကတစ္
မ်ဳိး ပံုမွန္ေရာင္း၀ယ္ေနရတဲ့ဆိုင္ကတစ္မ်ဳိးလို႔သံုးမ်ဳိး
ရွိတယ္။
မိဘေတြက သားသမီးေတြကိုဘယ္ဆိုင္မွာစၿပီးသင္
ေပးမလဲ၊ ပံုမွန္ေရာင္းရတဲ့ဆိုင္မွာဘဲ သင္ေပးမွာေပါ့
မေရာင္းရတဲ့ဆိုင္မွာသင္ေပးရင္ပညာတတ္ဖို႔မလြယ္
ဘူး။လက္မလည္ေအာင္ေရာင္းရတဲ့ဆိုင္မွာကေရာင္း
သူ၀ယ္သူ႐ႈပ္လို႔ ေစ်းသည္အလုပ္ စသင္ဖို႔ကလည္း
မလြယ္ကူဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပံုမွန္ဆိုင္မွာ စသင္ေပးရ
တာအေကာင္းဆံုးပဲ။
တရားစၿပီး အားထုတ္တဲ့သူေတြအတြက္လည္းပံုမွန္
ထင္ရွားတဲ့သေဘာကို မူလကမၼ႒ာန္းအာ႐ုံအေနနဲ႔
ထားေပးရတာ အေကာင္းဆံုးစသင္ရတဲ့အာ႐ုံေနရာ
ပဲ။
ခလုပ္တုိက္လို႔နာတာ၊ေက်ာေအာင့္တာ၊ေျခေထာက္
က်င္တာ၊ လက္ေမာင္း လႈပ္တာ၊ ဗုိက္ ေအာင့္တာ၊
ရင္ဘတ္ယားတာဆိုတဲ့ဒီသေဘာေတြဟာ႐ုပ္တရား
ေတြပါ။ ႐ုပ္မွန္သမွ် ႐ႈရတယ္ဆိုေပမယ့္ ဒီသေဘာ
ေတြက တစ္ခါတစ္ေလမွ ထင္ရွားတာျဖစ္လို႔ စၿပီး႐ႈ
ရင္အဆင္မေျပတတ္ပါဘူး။
မ်က္စိ ဖြင့္ထားလို႔ ျမင္သမွ် အဆင္းေတြ၊ နားသ
ၾကားေနရတဲ့ အသံမ်ဳိးစံုေတြ ဒါေတြဟာ႐ုပ္တရား
ေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ မ်ားျပားလြန္းေတာ့ စၿပီး ႐ႈဖို႔မ
လြယ္ပါဘူး။ နာမ္တရားလို႔ေခၚတဲ့စိတ္က စဥ္းစား
ေနတာေတြ၊ ႀကံစည္ေနတာေတြ၊ သိေနတာေတြ
ဟာလည္း အ႐ႈခံနာမ္တရားေတြျဖစ္ေပမယ့္ လ်င္
ျမန္မ်ားျပားလြန္းလို႔ စ႐ႈဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ပံုမွန္ ႐ႈသြင္း ႐ႈထုတ္လုပ္ေနတဲ့အသက္
လို႔ေခၚတဲ့ ေလဓါတ္ ေလဓါတ္ရဲ႕ ၀င္တဲ့ ထြက္တဲ့
တိုးမႈ၊ ထိမႈ၊ လႈပ္၊ ခုန္၊ ေအး၊ ေႏြး၊ တင္း၊ ေလ်ာ့ဆို
တဲ့ တစ္မ်ဳိးေလး ျဖစ္မႈ ႐ုပ္သေဘာကိုစၿပီးၾကည့္ရ
ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က ႏွာသီး၀မွာ ထင္ရွားတယ္။ ႏွာ
ေခါင္းရွည္ရင္ေပါ့။ တခ်ဳိ႕ကႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာထင္ရွား
တယ္။ အာေခါင္၊ လည္ေခ်ာင္း၊ ရင္ဘတ္၊ ႏွလံုး၊
၀မ္းဗိုက္ေနရာ အမ်ဳိးမ်ဳိးမွာထင္ရွားတယ္။ ထင္ရွား
တဲ့ေနရာတိုင္းမွာ ႐ႈၾကည့္လို႔ ရပါတယ္။ တစ္ေနရာ
တည္းမွာပဲၾကည့္ရမယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး။
မ်ားေသာအားျဖင့္ ႏွာသီး၀၊ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားတိုးထိမႈ
ကို အသိမ်ားပါတယ္။ ႐ုပ္သေဘာကို သတိထား
ၾကည့္တဲ့အခါ ေနရာေဒသ ကြယ္ေပ်ာက္ၿပီး ထိမႈ
တိုးမႈ စတဲ့ ႐ုပ္သေဘာေတြကိုသာ သတိထား
ၾကည့္တဲ့အခါ ေနရာေဒသ ကြယ္ေပ်ာက္ၿပီး ထိမႈ၊
တိုးမႈစတဲ့ ႐ုပ္သေဘာေတြကိုသာ သိဖို႔အေရးႀကီး
ပါတယ္။
တကယ္လုိ႔ အေရာင္းအ၀ယ္ တတ္သြားၾကရင္
သားသမီးေတြကို မိဘေတြဟာ ကုိယ္ပိုင္တဲ့ ဆိုင္
ေတြ၊ ကုန္တိုက္ေတြအားလံုးကို ဦးစီး ေရာငး္ခိုင္း
မွာပါ။ တရားမွာလည္း အားထုတ္တတ္ၿပီဆိုရင္
တစ္ကိုယ္လံုးမွာရွိေနတဲ့ ဘယ္႐ုပ္တရားကိုပဲျဖစ္
ျဖစ္။ စိတ္နဲ႔ စပ္ဆိုင္တဲ့ ဘယ္နာမ္တရားကိျုဖစ္
ျဖစ္ ႐ႈရမွာ၊ ႐ႈႏုိင္ရမွာပါ။
ထိုင္ဆိုတာက မိမိရဲ႕အလုပ္၊ ၀ါသနာ၊ အေလ့
အက်င့္ေပၚမူတည္ပါတယ္။ ေဆးလိပ္လိပ္သူေတြ
စက္ခ်ဳပ္သူေတြက ထိုင္ၿပီးအားထုတ္ရင္သင့္ေတာ္
သလို၊ က်ဴရွင္ဆရာတို႔ သြားစိုက္ ဆရာ၀န္တို႔က
မတ္တပ္ရပ္အားထုတ္ရင္ပိုေကာင္းႏိုင္ပါတယ္။
ေခါင္းရြက္ဗ်တ္ထိုးေစ်းသည္၊ ေျခေထာ္ကလႈပ္ရွား
ၿပီး နင္းေနရတဲ့ ဆိုက္ကား သမားေတြဟာ လမ္း
ေလွ်ာက္တဲ့ စႀကံေလွ်ာက္တာနဲ႔ ကုိက္ညီပါတယ္။
က်န္းမာေရးမေကာင္းသူ၊ ကိုယ္အဂၤါအားနည္းသူ၊
အသက္အရြယ္ႀကီးသူေတြက လွဲေလ်ာင္း အနား
ယူၿပီး အားထုတ္တာပိုအဆင္ေျပႏုိင္ပါတယ္။
တရားျပတဲ့ ဆရာသမားက တေနရာထဲမွာ ဣရိ
ယာပုတ္အမူအရာတစ္မ်ဳိးတည္းကုိပဲနည္းတစ္ခု
တည္းႏွင့္ ငါခုိင္းသလိုလုပ္ဆိုၿပီးမၫႊန္သင့္ပါဘူး။
ဆရာကုိယ္တိုင္ကလည္းေယာဂီကိုယ္ညီမွာ၊ ဘာ
နဲ႔သပၸါယမွ်တမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာမသိႏုိင္ပါဘူး။
အားလံုးလည္း ရပ္၊ ထိုင္တာ ေယာဂီ အားလံုး
လည္းထိုင္စတဲ့ သေဘာမ်ဳိးမျဖစ္သင့္ပါဘူး။
ျဖစ္သင့္တာကတရားကိုနည္းမ်ဳိးစံုညႊန္ျပေယာဂီ
က အမူအယာ ဣရိယာပုတ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ အား
ထုတ္ၾကည့္ၿပီး မိမိနဲ႔ သင့္ေတာ္ မွ်တတဲ့ သတိ
ေကာင္းအသိၪာဏ္တိုးလြယ္တဲ့ ဣရိယာပုတ္နဲ႔
အားထုတ္ရမွာပါ။
ဓမၼဒူတအရွင္ေဆကိႏၵ
၀ိပႆနာသင္တန္းအေမးအေျဖမ်ား-၁။
No comments:
Post a Comment