သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ဘာလဲလို႔ေမးရင္ စာမွာ ဒီလိုဖြင့္
ထားပါတယ္။
“ သုခဒုကၡံ သဟ အာယႏၱိ သဟာယေကာ၊ အဓိ
ပၸါယ္ကေတာ့ ခ်မ္းသာဆင္းရဲကို အတူတကြ ခံစား
တတ္ေသာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းပါတဲ့။ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕
ပါဠိကသဟယကပါ။
မၾကာေသးခင္က မိမိတို႔ရိပ္သာကို သံုးဆယ္စြန္းစြန္း
ဆရာ၀န္ႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာပါတယ္။
တစ္ေယာက္က တရား၀င္ဖို႔၊ တစ္ေယာက္ကေတာ့
အေဖာ္အာမခံအျဖစ္လိုက္လာတာပါ။ အေဖာ္အာမခံ
အျဖစ္ လိုက္လာတဲ့ ဆရာ၀န္က ေက်ာင္းတိုက္နဲ႔
ဆက္စပ္သလို၊ တရားရိပ္သာကို၀င္မယ့္ဆရာ၀န္က
လည္း ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိကနဲ႔ ဆက္စပ္ေနျပန္
ပါတယ္။ ဒီေတာ့ မိမိကလည္းထိုက္သင့္သေလာက္
ကူညီ႐ုံေပါ့။ ကူညီတယ္ဆိုေတာ့လည္း ထူးၿပီးေတာ့
မကူညီမိပါဘူး။ ႏႈတ္အားျဖင့္ေျပာျပ႐ုံပါ။ မိမိစိတ္၀င္
စားတာက အေဖာ္အျဖစ္လိုက္လာတဲ့ ဆရာ၀န္ကိုပါ။
အဲဒီဆရာ၀န္က ေရာက္တဲ့ေန႔မွာ သူ႔ သူငယ္ခ်င္း
ဆရာ၀န္အတြက္ ကိုယ္တိုင္အိပ္ယာခင္းေပး ကိုယ္
တိုင္ျခင္ေထာင္ ေထာင္ေပး၊ ပါလာတဲ့ပစၥည္းေတြကို
သင့္ေတာ္သလိုထားေပးရင္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို အား
ေပးစကားေတြတြင္တြင္ေျပာေနျပန္ပါတယ္။ ျပန္ကာ
နီးေတာ့ မိမိကိုလည္း သူ႔ သူငယ္ခ်င္းက တစ္ခါမွ
တရားမ၀င္ဖူးေသးလို႔ ဂ႐ုစိုက္ဖို႔မွာျပန္ပါတယ္။
တရား၀င္ေနတဲ့ တျခားရက္ေတြမွာလည္း မၾကာခဏ
လာၿပီးလိုအပ္တာေတြလုပ္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။
သူ႔ရည္းစားေတာင္ဒီေလာက္ ဂ႐ုစိုက္ပါ့မလားလို႔ ႀကံ
ႀကံဖန္ဖန္ေတြးမိပါေသးတယ္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ကံသံုးပါးအမႈအရာေလးေတြဟာ
ျမင္ေနရသူမိမိအတြက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ အဓိ
ပၸါယ္ကို ဖြင့္ျပသလို ခံစားရပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း
အေဖာ္အျဖစ္လိုက္ပို႔တဲ့ဆရာ၀န္ကိုေတာ္ေတာ္ေလး
ၾကည္ညိဳသြားမိပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ တရား
အားမထုတ္ဖူးေသးတဲ့သူငယ္ခ်င္းကို ရိပ္သာေရာက္
ေအာင္ပို႔ေပးႏုိင္တာဟာ နည္းတဲ့ သံေယာဇဥ္၊ နည္း
တဲ့အသိဉာဏ္မွ မဟုတ္တာ။ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ဒါ
မ်ဳိးမွ၊ တျခားပစၥည္းေတြနဲ႔ ခ်ီးေျမွာက္တာထက္ ဓမၼနဲ႔
ခ်ီးေျမွာက္တာဟာ အေကာင္းဆံုး ခ်ီးေျမွာက္မႈပါ။
အဲဒီ ဆရာ၀န္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ကံသံုးပါး
အမႈအရာေလးေတြ ၾကည့္ၿပီးၾကည္ညိဳျဖစ္ရင္း အခု
ေျပာျပမဲ့၀တၳဳေလးက အေတြးထဲေပၚလာ တာပါ။
ျဖစ္စဥ္ႏွစ္ခုကို ႏႈိင္းယွဥ္တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ႏႈိင္း
ယွဥ္ရေအာင္ပံုသ႑ာန္ခ်င္းလည္းမတူပါဘူး။ ဒါေပ
မဲ့ျဖစ္စဥ္ႏွစ္ခုလံုးက သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို
ဖြင့္ျပေနလို႔ပါ။
ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က ဃဋိကာရလို႔
အမည္ရတဲ့အိုးထိမ္းသည္တစ္ေယာက္ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဃဋိကာရရဲ႕အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက ေဇာတိပါလပါ။
ဃဋိကာရက ဇာတ္နိမ့္အမ်ဳိး၊ ေဇာတိပါလက ဇာတ္
ျမင့္အမ်ဳိး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အေတာ္ကို ခ်စ္
ၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ဃဋိကာရက ေဇာတိပါလကို ကႆပ
ဘုရားရွင္ကိုသြားဖူးဖို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီေတာ့ေဇာတိပါ
လက ဘယ္လိုျပန္ေျပာသလဲဆိုေတာ့ “ဦးျပည့္ရဟန္း
ကိုဖူးလို႔ ဘာအက်ဳိးရွိမွာလဲလို႔”ျပန္ေျပာပါတယ္။ ေဇာ
တိပါလရဲ႕ စကားသံထဲမွာ ဇာတ္ျမင့္ဆိုတဲ့ မာနသံက
အထင္းသားေပၚေနပါတယ္။ ဃဋိကာရကသံုးႀကိမ္သံုး
ခါ ေခၚပါတယ္။ ေဇာတိပါလက သံုးႀကိမ္သံုးခါ ျငင္းပါ
တယ္။
ေဇာတိပါလရဲ႕ ျငင္းသံအဆံုးမွာ ဇဋိကာရက ေရခ်ဳိးဖို႔
ျမစ္ဆိပ္ကိုေခၚျပန္ပါတယ္။ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ေဇာတိပါ
လ မျငင္းပါဘူး။ ဃဋိကာရ ေနာက္ကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္
တန္းတန္း လိုက္ခဲ့ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဃဋိကာရက ေဇာတိပါလကို ပရိယာယ္
နဲ႔ေခၚတာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ျမစ္ဆိပ္နဲ႔ ျမတ္စြာ
ဘုရားေက်ာင္းေတာ္နီးလို႔ပါ။ ဃဋိကာရကျမစ္ဆိပ္ကို
ေရာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္ဆီသြားဖူးဖို႔ ထပ္ေခၚျပန္ပါ
တယ္။ ေဇာတိပါလကေတာ့ ေရွ႕နည္းအတိုင္း ျငင္းၿမဲ
ပါပဲ။ ဒီေတာ့ ဃဋိကာရက ေဇာတိပါလရဲ႕ ခါးပံုစကို
ကိုင္ၿပီး ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ ေခၚျပန္ပါတယ္။
ေဇာတိပါလကေတာ့ ေရွးနည္းအတိုင္းျငင္းၿမဲပါပဲ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဃဋိကာရက ဘာလုပ္လိုက္သလဲဆို
ေတာ့ ေဇာတိပါလရဲ႔ဆံပင္ကိုကိုင္တဲ့ၿပီး ျမတ္စြာဘုရား
ဆီလိုက္ခဲ့ဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့
ေဇာတိပါလလည္းေတာ္ေတာ္ေလး ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္
သြားပါတယ္။ ေဇာတိပါလက ဇာတ္ျမင့္၊ ဃဋိကာရက
ဇာတ္နိမ့္၊ ဇာတ္နိမ့္သူက ဇာတ္ျမင့္သူရဲ႕ဆံပင္ကိုိကုိင္ခဲ့
ရင္ သူတို႔ေခတ္က ဥပေဒအရ ေသဒဏ္ပါ။ ဒီေတာ့ေဇာ
တိပါလက ဘယ္လို စဥ္းစားသလဲဆိုေတာ့ “သူငယ္ခ်င္း
ဃဋိကာရဟာ ေသဒဏ္ကိုမမႈပဲ ငါ့ရဲ႕ ဆံပင္ကိုကိုင္ၿပီး
သူ႔ဆရာ ဘုရားရွင္ဆီလိုက္ခဲ့ဖို႔ေခၚတယ္။ ဒီအျပဳအမႈ
ဟာ ငါ့အေပၚအေတာ္ခ်စ္လို႔ျဖစ္မယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္စံု
တစ္ခုေသာ အက်ဳိးကိုလိုလားလို႔ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။
ဘာပဲေျပာေျပာ သူ႔ေစတနာကိုအသိအမွတ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔
လိုက္သြားမွပဲ”လို႔စဥ္းစားပါသတဲ့။ ၿပီးေတာ့ “သူငယ္ခ်င္း
ဃဋိကာရ ဆံပင္ကိုင္တဲ့အထိေတာင္ သင့္ဆရာကိုဖူးျမင္
ေစလိုသလား” လို႔ျပန္ေမးလိုက္ပါတယ္။ ဃဋိကာရက
လည္း “ ဟုတ္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းရယ္ ”လို႔ ေျပာၿပီးေဇာ
တိပါလကို ဘုရားရွင္ဆီပို႔ေပးဖို႔စီစဥ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာေျပာခ်င္တာက ေဇာတိပါလရဲ႕အေတြးေတြပါ။
သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့အသိကို ေမ့ၿပီးဇာတ္နိမ့္ ဇာတ္ျမင့္ ဥပ
ေဒဆီကိုသာ ေတြးလိုက္ရင္ပြဲကတစ္မ်ဳိးတစ္မည္ေျပာင္း
ၿပီး အက်ဥ္းတန္သြား ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔တစ္ေတြ
ဟာ တကယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ပြဲက အ
က်ည္းတန္မသြားဘဲ အလွပဆံုးပြဲေလးတစ္ပြဲျဖစ္သြားတာ
ပါပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေဇာတိပါလက ျမတ္စြာဘုရား
ဆီေရာက္သြားခဲ့လို႔ပါ။
ၿပီးေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက ဇာတ္ေပါင္း
ခန္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ျမတ္စြာဘုရားဆီသြားဖို႔အေၾကာက္
အကန္ျငင္းေနခဲ့တဲ့ ေဇာတိပါလဟာ တျခားသူ ဟုတ္႐ိုး
လား၊ မိမိတို႔ရဲ႕ေဂါတမဘုရားေလာင္းျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။
ဘာပဲေျပာေျပာ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္
ေယာက္ ဂမ ၻီရေယာင္ေယာင္၊ ဓာတ္ေယာင္ေယာင္၊ နတ္
ေယာင္ေယာင္၊ ေတာလိုလိုေတာင္လိုလို ဆရာဆီေရာက္
ၿပီး ဘာသာေရးလမ္းေၾကာင္းေခ်ာ္ေနလို႔ တည့္မတ္ေပးရ
တဲ့အေရး အင္တင္တင္ လုပ္ေနခဲ့ရင္ေတာ့ ဃဋိကာရထံုး
ႏွလံုးမူၿပီး နာရင္းအုပ္သင့္ရင္ အုပ္လိုက္ဖို႔ပါပဲေလ။
ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ)
က်မ္းကိုး
မဇၥ်ိမပဏၰာသပါဠိေတာ္-ဃဋိကာရသုတ္
အင္တာဗ်ဴးဂ်ာနယ္
No comments:
Post a Comment