ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္(ဆရာေဖျမင္႔)

တစ္ခါတုန္းက….
ၾကြက္တစ္ေကာင္က လယ္သမားအိမ္ထဲ အိမ္နံရံပ်ဥ္နွစ္ခ်ပ္ စပ္ၾကားက ဟ,ေနတဲ့ေနရာအၾကားကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ လယ္သမားနဲ႔ သူ႔မယား အထုပ္တစ္ထုပ္ေျဖေနတာေတြ႔ရတယ္။ အထဲမွာ စားစရာမ်ားပါေလမလား၊ ပါရင္ ငါမ်ား တနည္းနည္းနဲ႔စားရေလမလား၊ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့၊ လားလား..စားစရာမုန္႔မဟုတ္၊ နာစရာ တုတ္ျဖစ္ေနတယ္။ အဲ..စကားအျဖစ္ ေျပာတာ၊ တကယ္တုတ္မဟုတ္ဘူး။ ျပီးေတာ့ တုတ္ဆိုတာက သူသူ ငါငါ အရိုက္ခံရနိုင္တဲ့ပစၥည္း။ အခုဟာက သတၱ၀ါအမ်ားနဲ႔ မဆိုင္၊ သူတစ္ဦးတည္းကိုရည္ရြယ္တာ၊ သူ႔ကိုအေသေဆာ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နွင့္ ျမဳိ႕က၀ယ္လာတဲ့ “ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္”။
ျမင္တာနဲ႔တင္ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ေမာင္းျပဳတ္ျပီး ဂ်ိဳင္းခနဲ ရိုက္တဲ့အသံကို သူ႔စိတ္ကၾကား လိုက္မိတယ္။ သံကိုင္းတံနဲ႔ ေခြးသြားစိပ္ၾကားမွာ ညပ္ျပီးေသေနမယ့္ သူ႔ရုပ္ပံုကိုလည္း ျမင္ေယာင္ျပီး ၾကက္သီးေမႊးညင္းထသြားတယ္။ ဒုကၡပဲ၊ ဒီလူေတြ ရက္ရက္စက္စက္လုပ္ေတာ့မယ္။ အားလံုးကိုသတိေပးထားမွပဲဆိုျပီး ၾကြက္က ျခံထဲေလွ်ာက္ေျပးျပီး ေအာ္တယ္။ “အိမ္ထဲမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခု ေရာက္ေနျပီ၊ အားလံုး သတိထားၾက၊ အိမ္ထဲမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ေရာက္ေနျပီ။
အဲဒီလိုေအာ္ရင္း ၾကက္မနားေရာက္ေတာ့ ပါစပ္ကတကြပ္ကြပ္ျမည္ရင္း ဖုန္ထဲသဲထဲမွာ စားစရာယက္ျပီးရွာေနတဲ့ ၾကက္မက၊ “ဒီေလာက္ေတာင္ ေအာ္မေနနဲ႔ကိုၾကြက္ရယ္၊ ရွင့္အတြက္ေတာ့ စိုးရိမ္စရာျဖစ္တာမွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မနဲ႔က ဆိုင္မွမဆိုင္တာ၊ ဘာကိုသတိထားရမွာလဲ” လို႔ ဆိုတယ္။
ၾကြက္က ၀က္ျခံနားသြားျပီ ၀က္ကိုေျပာျပန္ေတာ့ ၀က္က- “ငါမင္းအတြက္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ ဖိုးေရႊၾကြက္ရာ၊ ဒါေပမယ့္ဒီကစၥက ငါတတ္နိုင္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ဘူး၊ အလြန္ဆံုးဘုရားမွာ ဆုေတာင္းရံုေလာက္ပဲတတ္နိုင္တယ္၊ ညဘက္ ဘုရားရွိခိုးတဲ့အခါ မင္းအတြက္ထည့္ျပီး ဆုေတာင္းေပးပါ့မယ္ကြာ” လို႔ ေခၽြးသိပ္တယ္။
ျခံထဲမွာ ႏြားတစ္ေကာင္လည္း ရွိေသးေတာ့ ၾကြက္က သူ႔ဆီသြားျပီး ေျပာျပန္တယ္။ ႏြားက်ေတာ့ သူ႔ကို ဟားေတာင္ ဟားလႊတ္ေသးတယ္။ “ဟ ၊ ငၾကြက္ရ အိမ္ထဲမွာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ ဟုတ္လား၊ ဒါဆုိ ငါ့အတြက္ အႏၱာရာယ္ပဲ၊ ေျခမညွပ္မိရင္ ငါေသျပီ၊ ဟား ဟား” တဲ့။
ၾကြက္ အေတာ္ခံရခက္ျပီး ျပန္လွည့္လာတယ္။ သူက အိမ္ထဲမွာေနတဲ့သူ၊အိမ္ဆီပဲ ျပန္ရမယ္။ ေထာင္ခ်က္ကိစၥ ဘယ္သူကမွ ေတြးမပူ၊ သူတို႔အေရးလုိ႔ မယူဆ၊ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း ပူေနတာ ဆုိေတာ့ ကုိယ္ပဲသတိထားရမယ္။ တကယ္ေတာ့ နာမည္ကုိႏိႈက္ကလည္း ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ မဟုတ္လား။ အဲဒီေထာင္ေခ်ာက္မွာတပ္ထားမယ့္ အန႔ံကလည္းေမႊး၊ အရသာလည္းရွိျပီး ၾကြက္မွန္သမွ် သြားရည္တမ်ားမ်ားက်ေစမယ့္အစာကို အနားသားေလးေတာင္ဖဲ့ မစားမိေအာင္ ေ၀းေ၀းကေရွာင္ရမယ္။ ေျပးရင္းလႊားရင္း မေတာ္တဆတုိက္မိ တယ္ဆုိတာမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္လည္း အထူးသတိျပဳမယ္။ အဲသလုိေတြ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ သတိေပးျပီး အိမ္ထဲကို သတိ၀ီရိယ ၾကီးစြာနဲ႔ ျပန္၀င္လာခဲ့တယ္။
အဲဒီည သန္းေကာင္ယံမွာပဲ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ ေမာင္းျပဳတ္တဲ့အသံ က်ယ္ေလာင္စြာေပါက္ထြက္လာျပီး ကတည္းက သတၱ၀ါေတြ အားလုံး လန႔္နုိးၾကတယ္။ “ဖုိးေရႊၾကြက္တစ္ေကာင္ေတာ့ သြားရွာေပါ့” လုိ႔ ၀က္က ဆုိေတာ့ ၾကက္မက “စိတ္မ ေကာင္းဘူး၊ ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ၾကီး ျဖစ္လိမ့္မယ္ မထင္လုိ႔” မနက္က သူမစာမနာေျပာလုိက္မိတာ ျပန္ေတြးျပီး အာနာေနတယ္။
ႏြားၾကီးကေတာ့ “ေစာေစာေသ ေတာ့လည္း ေၾကာက္ရတဲ့ဒုကၡ ေစာေစာျငိမ္းတာေပါ့ကြာ”တဲ့။ ကုိယ္ေသတာ မဟုတ္ေတာ့ သူကေပါ့ေပါ့ဆဆ ေျပာတယ္။ အမွန္ေတာ့ ၾကြက္လည္း ေသသြားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေထာင္ေခ်ာက္မိတာ သူမွမဟုတ္တာ။ ဂ်ိဳင္းခနဲ ျမည္သံၾကာေတာ့ သူလည္း သူကိုယ္တုိင္ မိသေလာက္ လန္႔သြားတာ။ ေနာက္ေတာ့ မွ ငါမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္ဆုိျပီး ထေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ေျမြတစ္ေကာင္။
ေျမြက ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ ဆုိတာ ဘာလုပ္တတ္မွန္းမသိေတာ့ ၾကြက္စာအန႔ံေမႊးေမႊးကို သူ႔အစာ ေအာက္ေမ့ျပီးသြားခဲတာ။ ေမာင္းတံရုိက္တဲ့အခ်ိန္ ဘယ္လုိဘယ္လုိ လုပ္လုိက္မွန္းမသိ၊ ေခါင္းပိုင္းကို မထိဘဲ အျမီးပုိင္းက ညွပ္ေနတယ္။
ၾကြက္က တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ ၾကည့္ေနတုန္း မီးအိမ္ေလးမွိန္မွိန္နဲ႔ အိမ္ရွင္မထြက္လာတာျမင္ရတယ္။ မိန္းမက အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ကိုသြားဆြဲတဲ့အခါ ေျမြကလွမ္းေပါက္လုိက္တယ္။ အဲဒီအခါ အလန္႔တၾကား ထေအာ္ေတာ့ လယ္သမားေျပးလုိက္တာတယ္။ မီးအိမ္ပုိလင္းေအာင္ မီးစာျမွင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူ႔မိန္းမကုိ ကုိက္ျပီးတဲ့ေနာက္ ပါးပ်ဥ္းေထာင္ေနေသးတဲ့ ေျမြကိုျမင္ျပီး နီးရာတုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ လက္ျမန္ေျချမန္ ေကာက္ရုိက္လုိက္တာ ပြဲခ်င္းျပီးေသသြားတယ္။
အဲဒီေျမြက အေတာ္အဆိပ္ျပင္းတဲ့ေျမြမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။ လယ္သမား အေတာ္ေခါင္းနားပန္းၾကီးသြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြလွမ္းေခၚျပီး ညၾကီးမင္းၾကီးပဲ ဆရာ၀န္ သြားပင့္ေပးဖုိ႔ အကူညီေတာင္းတယ္။ မနက္မလင္းခင္ ဆရာ၀န္ ေရာက္လာျပီး သူ႔ရွိသမွ် ေဆး၀ါးနဲ႔ကုသျပီး ျပန္သြားတယ္။ ေနာက္ေန႔မွာ အိမ္ရွင္မက ေျမြဆိပ္အရွိန္နဲ႔ ဖ်ားျပီး
ညည္းေနတယ္။ တစ္ေနလုံး ကိုယ္လက္ေတြ ကိုက္ခဲျပီး ပါးစပ္ကလည္း ဘာမွမစားခ်င္ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါနဲ႔ အစာမ၀င္ရင္ ကိုယ္ခံအားနည္းမယ္။ အဲဒါဆုိရင္ ေျမြဆိပ္ဒဏ္ပိုမခံနုိင္ ျဖစ္မယ္ဆုိျပီး အားရွိသြားေအာင္ ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ ေကၽြးပါလုိ႔ ၀ုိင္း၀န္းအၾကံေပးၾကေတာ့ လယ္သမားက သူေမြးထားတဲ့ တစ္ေကာင္တည္းေသာ ၾကက္မကို သတ္ျပီး မိန္းမအတြက္ ၾကက္သားစြပ္ျပဳတ္လုပ္တယ္။ ဆရာ၀န္က ေနာက္ေန႔ေတြလည္း ဆက္ျပီး လာၾကည့္ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူနာက မသက္သာဘူး။ အဆိပ္က အေတာ္ျပင္းတာကိုး။
လယ္သမားမယား ေျမြကိုက္ခံရတဲ့ အေၾကာင္း ၾကားရေတာ့ ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟေတြ လူမမာသတင္း လာေမးၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ခပ္ေ၀းေ၀း ရြာေတြက လာရေတာ့ ခ်က္ခ်င္းမျပန္နုိင္ၾကဘူး။ တစ္ညေလာက္အိပ္ျပီး ေစာင့္ၾကည့္ၾကတယ္။ လူမမာအေျခအေနမေကာင္းေတာ့ သားခ်င္းတခ်ိဳ႕လည္း အနီးကပ္ျပဳစုလုိ႔ရေအာင္ ဆုိျပီး အိမ္မျပန္ၾကေတာ့ဘူး။
အဲဒိီေတာ့ အိမ္ရွင္ လယ္သမားမွာ ဧည္ခံဖုိ႔၊ ေကၽြးေမြးဖုိ႔ လုိျပန္တာေပါ့။ အဲဒီအတြက္ ၀ယ္ဖုိ႔ျခမး္ဖုိ႔ လုိျပန္တာေပါ့။ ဒီအတြက္ ၀ယ္ဖုိ႔ ျခမး္ဖုိ႔ေရာ၊ ဆရာ၀န္ေပးဖုိ႔ပါ ေငြေၾကးက လုိေနတာ ဆုိေတာ့ အိမ္မွာရွိတဲ့၀က္ကိုသတ္ျပီး အိမ္မွာစားဖုိ႔အသားတခ်ိဳ႕ယူ၊ က်န္တာကို ရြာထဲေလွ်ာက္ ေရာင္းခုိင္းလုိက္ရတယ္။
ဆရာ၀န္ေရာ အရပ္ကပါ ၀ုိင္းျပီးျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ၾကေပမယ့္ လယ္သမားမယားဟာ ျပန္နာလန္ထူမလာဘူး။ ေျမြကိုက္တဲ့ ဒဏ္နဲ႔ပဲ အသက္ဆုံးသြားခဲ့တယ္။
အသုဘခ်၊ ရက္လည္ဆြမ္းေကၽြးတဲ့အခါ လယ္သမားမွာ ႏြားတစ္ေကာင္တည္း ရွိတာဆုိေတာ့ အဲဒီႏြားၾကီးပဲ သတ္ျပီး မိန္းမအတြက္ အလွဴလုပ္လုိက္ရတယ္။
ရက္ပို္င္းအတြင္း ဆက္တုိက္ျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ အဲဒီအျခင္းအရာေတြကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္လုိက္ရတဲ့ၾကြက္ဟာ အၾကီးအက်ယ္ ထိတ္လန္႔အံ့ၾသသလုိ၊ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ဟာ ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ ဆုိတာကိုလည္း စဥ္းစား မရနုိင္ေအာင္ျဖစ္ေနတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတစ္ေယာက္တည္းေၾကာက္ေနတုနး္က ကုိယ္နွင့္မဆုိင္သလုိေနခဲ့ၾကတဲ့ ၾကက္၊ ၀က္၊ ႏြား အပါအ၀င္ သတၱ၀ါ ၅ ဦးအသက္ဆုံးရုံးသြားျပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူကေတာ့ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ကို အရင္ကထက္ပိုျပီး အေၾကာက္ၾကီးေၾကာက္သြားခဲ့တယ္။

ဆရာေဖျမင့္
ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္ အတြဲ (၂) အမွတ္ ၅၆